(= لنگريان، سلاريان، مسافران)، دودماني از امراي محلي در ناحيه‌ي کوهستاني غرب البرز و سپس در آذربايجان و اران و ارمنستان. نخستين فرد از اين دودمان که شناخته شده است اسوار نام از محتشمان ناحيه‌ي ديلم است...

(دارندگان گوسفندان سفيد) سلسله‌اي از امراي ترکمنان که در فاصله‌ي ميان زوال دولت تيموري و برآمدن صفويان در مغرب ايران، ناحيه ديار بکر و عراق عرب حکومت کردند (ح 800-908ق). ترکمنان آق قويونلو

نصر بن احمد در دوران حکومت خویش، گرایش و تمایل بسیار زیادی نسبت به مذهب اسماعیلیه از خود نشان داد. محمد بن احمد النسفى (متوفى به سال 331 ه.ق كه مردى عالم، اديب و مشهور به حرّيت در فكر بود؛

امیر اسماعیل پس از 16 سال ( 279- 295 ه.ق) فرمانروایی قدرتمند و تثبیت پایه های حکومت سامانیان دارفانی را وداع گفت. پس از فوت وی پسرش ابونصر احمد به جانشینى او نشست و – مكتفى - خلیفه عباسی رسما

نصر بن احمد سومین امیر سامانی می باشد که پس از به قتل رسیدن احمد بن اسماعیل در سال 301 ه.ق به حکومت رسید. در اکثر منابع و تحقیقات جدید از این دوره به عنوان اوج طلایی حکومت سامانیان نام می برند...

فتنه ابوبکر خباز یکی از وقایع دوران نصر بن احمد سامانی به حساب می آمد که در صورت موفقیت تبعات بسیار بدی را برای امیر سامانی به همراه می داشت. اما متاسفانه منابع به طور مفصل به این موضوع نپرداخته‌اند...

تسو / تسوک، تسوک پهلوي که مخفف آن تسو مي‌باشد واژه‌اي است فارسي که در عربي به صورت طسوج آمده است و 1/24 مثقال مي‌باشد. از زمان قاجاريه که هر مثقال 24 نخود بوده است واژه‌ي تسو و نخود مترادف

پیش از ورود قوم ماد به کوهپایه‌های باختری زاگرس، قبایل هوریان، لولوبیان، گوتی‌ها، مهرانیان، کاسپی‌ها، میتانی‌ها، مانناها و اورارتوییان در آن جا می‌زیستند.

اقوام گوناگون آریایی ایرانی از یکدیگر جدا شدند و سه کلان تبار ایرانی به وجود آوردند. هر گروه از این اقوام در بخشی از فلات ایران ماندند؛

گویا اواخر هزاره‌ی چهارم پیش از میلاد، اقوام هند و اروپایی (آریاییان نخستین) به جست و و جوی سرزمین‌های جدید و مناسب، کوچ را آغاز کردند که این کوچ تا هزاره‌های بعدی هم چنان ادامه یافت.