الباسط به معنی فراخ کننده ی رزق است برای هر یک از بندگان خود که بخواهد و مداومت بر این اسم برای وسعت و کثرت نعمت و حصول دولت مجرّب است

القابض آن کسی است که تمام موجودات در قبضه ی قدرت و تصرّف اویند و اوست که مالک همه ی امور است و به معنی تنگ گیرنده ی رزق بر حسب مصلحت نیز استعمال شده است

القیوم به معنی پاینده و قائم به ذات است که هر موجودی قائم به اوست و او حافظ و راعی هر موجودی است و به معنی عالِم به امور نیز آمده است و در بعضی از کتب لغت است که "قیّوم"یعنی آن کسی که او را مِثلی نباشد

القریب به معنی کسی است که علم او به همه ی اشیا قریب است و به واسطه ی علمش که به همه ی اشیا نزدیک است، اجابت کند دعای هر کس را که بخواند او را و کسی است که حجابی میان او و دلها نباشد پس مطلّع بر وسواس و...

القوی که اسم شصتم از "اسماء الحُسنای الهی" و به معنی کسی است که صاحب قدرت کامله باشد

القدوس به معنای پاک و منزّه از عیوب و نقایص است و شایسته ترین تفسیر این اسم (قدّوس) آن است که به کسی که منزّه و پاک باشد از وصف این و آن.

الملک به معنای «مالک مُلک و مَلکوت» و متصرّف در همه ی عوالم و مستغنی در ذات و صفات است که هر مخلوقی به وی نیازمند است و مداومت بر این اسم روزی شصت و چهار مرتبه برای دوام دولت و سلطنت نافع است

الفالق به معنای شکافنده ی ظلمت عدم به نور ایجاد است و به معنی شکافنده دانه ی خشک است برای خروج نباتات و به معنی «خلق کننده» نیز استعمال شده است،

الفتاح به معنای حکم کننده مابین بندگان به عدل است و به معنی گشاینده ی خزاین رزق و رحمت است بر بندگان و به معنی کسی است که هر مُغلَقی (درِ بسته ای) به نظر و عنایت او گشوده می شود.

الفرد به معنی یکتایی است که با او موجودی نیست و به معنای متفرّد در ربوبیّت و حُکم است و به معنای یگانه ای است که شریک ندارد