در آموزه امام (عليه السّلام) معنا همواره در يک فرآيند تعاملي شکل مي گيرد و در گروِ دريافت و رسيدن است، رسيدني که حاصل درک متکلم از مخاطب و گزينش دال ها متناسب با حال مخاطب است. اين روند به گونه اي است،...

زبان شناسي از بيش از يک قرن پيش، روش هاي علم جغرافيا را به کار بسته تا حد و مرزهاي زباني لهجه هاي مختلف را در نقشه ها و نمودارهاي ويژه قرار دهد و تفاوت هاي لهجه هاي مختلف در مناطق گوناگون را مشخص کند.

روش تقابلي يکي از روش هاي پژوهش در حوزه زبان است و مبتني بر مقايسه دو زبان يا دو لهجه يا مقايسه يک زبان با يک لهجه - يعني مقايسه دو سطح زباني هم عصر - مي باشد. هدف به کارگيري اين روش، اثبات تفاوت هاي

در اواخر قرن نوزدهم زبان شناسان پديدار شدند که با روش تاريخي تطبيقي مخالف بودند و به روش مقايسه زبان هاي زنده با زباني مرده به شدت تاختند. « سوسور » زبان شناسان سويسي (1913م.) از نخستين زبان شناسان معاصر...

روش تطبيقي در مطالعات زبان شناختي، بخشي از روش تاريخي به شمار مي آيد اما تفاوت آن با روش تاريخي به طور کلي در تمرکز اين روش بر پژوهش هايي است که يک پديده زباني را در چند زبان مختلف بررسي مي کنند. در روش...

به نظر مي رسد که روش تاريخي قديمي ترين روش در ميان زبان شناسان اروپايي بوده و در قرن هاي هجدهم و نوزدهم به ميان مطالعات زبان شناختي پا نهاده است. اگر به مطالعه پيش از ظهور روش تاريخي نگاهي بيندازيم در...

روش معياري به هيچ زبان شناس خاصي منتسب نيست و از اين رو اين روش، هيچ ملاک، ويژگي يا اوصاف مکتوبي در آثار زبان شناسان ندارد. بنابراين هيچ محقق يا زبان شناسي مدعي وضع تعاريف و ويژگي هاي آن نيست

توجه به زبان گفتار و تبديل کردن آن به هدف پژوهش هاي زبان شناختي؛ چرا که تغييرات در زبان گفتار به شکل دقيق تري پديدار مي شود. براي نمونه گفتار، تأثير کنش ها و کنش هاي آوايي را در سطح آوايي زبان، کارکرد...

يکي از ديدگاه هاي توصيفگرايان، ردّ موضوع « در تقدير گرفتن واژه ها و عبارات » در نحو عربي است. از جمله اين زبان شناسان توصيفگرا انيس فريحة است که مي گويد: « مکتب توصيفگرا هرگز نمي تواند اصل تقدير را بپذيرد...

واژه روش در اصطلاح به معناي « هنر ساماندهي صحيح مجموعه اي از افکار و انديشه ها به منظور کشف حقيقت مي باشد. و از اين رو به معناي طريقه اي است که پژوهشگر براي رسيدن به حقيقت مطلوبش از آن بهره مي گيرد.