ام الکتاب یکی از کتابهای مقدس و سرّی اسماعیلیان منطقه ی جیحون علیا در آسیای مرکزی است که به زبان فارسی نوشته شده است. قسمت عمده ی مطالب کتاب پاسخهایی است که امام محمدباقر در جواب سؤالات شاگردان خود

آنچه در این گفتار از نظر می گذرد بررسی کوتاهی است که در زبان تفسیر قرآن پاک به عمل آمده است. مؤلف این کتاب معلوم نیست اما از خصوصیات زبانی آن می توان آن را به قرن پنجم و احتمالاً به نیمه ی دوم آن منسوب...

کلمات اجازه نامچه، قباله نامچه، قصبچه، شجره نامچه و نظایر آنها برای فارسی زبانان خصوصاً اهالی تهران بسیار آشنا است. در بادی امر چنین تصور می شود که پسوند چه در این کلمات از قبیل چه در کلمات کوچه و تیمچه...

دهستان جاسب امروز جزء بخش دليجان شهرستان محلّات است اما در دوره ي اسلامي تا گذشته اي نزديك به زمان ما از توابع قم بوده و بعضي كساني كه به اين دهستان منسوب بوده اند گاهي نيز با نسبت قمي ذكر شده اند.

درباره ي نام مؤلف تفسير فارسي مشهوري كه از چند قرن پيش به تفسير سورآبادي معروف است و بخشهائي از آن بصورت عكسي و چاپي و روايت ديگري از آن در 1338 با نام ترجمه و قصه هاي قرآن، از روی نسخه ی

آقای دکتر نصرالله پورجوادی در مقاله ی ممتّع خویش درباره ی « فقع گشودن » در شماره ی سوم سال هشتم مجله ی نشر دانش ( ص 17-2 )، با استناد به اشعار فریدالدین عطار و سایر گویندگان و نویسندگان قدیم، یکی از معانی...

به درستی نمی دانم چند سال است که کلمه ی ددیگر و صورت دیگر آن دودیگر به جای دیگر در زبان فارسی رایج شده است. آنچه مسلم است رواج این صورت با آشنا شدن دانشمندان با زبانهای قدیم ایران ارتباط نزدیک دارد و از...

کمال الدین ابوالفضل حبیش بن ابراهیم تفلیسی از دانشمندان قرن ششم هجری است. زادگاه او ظاهراً تفلیس پایتخت گرجستان کنونی بوده،‌ اما او روزگار خود را در آسیای صغیر، به ویژه قونیه سپری کرده بوده است. از این...

ابوهلال حسن بن عبدالله عسکری از متخصّصان برجسته ی زبان و ادبیات عربی در قرن چهارم هجری است. وی اهل عسکر مُکْرَم خوزستان بود و بعد از 395 هجری که تاریخ استنساخ کتاب الاوائل او به خط خود اوست در گذشته

کلمه ی باز در متون فارسی قدیم، علاوه بر کاربردهای اسمی و صفتی و فعلی ( بن مضارع ) خود، به سه صورت به کار رفته است: