به معشوق گفتم:غم عشق تو را دارم و مشتاق دیدار تو هستم.او در پاسخ گفت:سرانجام این غم تو پایان خواهد یافت و به مرادت خواهی رسید؛ به او گفتم:ماه تابان شب های تاریک من باش و او گفت:اگر امکان داشته باشد.

اگر دلم به نوشیدن شراب خوشبو و معطر تمایل دارد، شایسته است؛ زیرا انتظار خیر و نیکی از زهد ریاکارانه و دروغین نمی رود.

بخت و اقبال بد و نامبارک از دهان زیبا و کوچک معشوق به من عاشق نشانی نمی دهد و اقبال و سعادت از راز پنهانی دهان او مرا آگاه نمی سازد.بخت نامساعد عاشق، نشانی از قبول و عنایت و توجه معشوق دریافت نمی کند آری...

ای یار!چنانچه من از باغ وجودت کام دل بگیریم و از گلستان لب هایت بوسه ای بچینم، چه می شود؟ اگر روشنی چهره ی درخشان تو زندگی ام را روشن کند، چه خواهد شد؟

هر چند پذیرفتن این پند و سخن بر واعظ شهر که خود پند دهنده است، آسان نیست، ولی باید بداند تا زمانی که مکر و فریب و ناراستی را پیشه ی خود کند و دروغگو و شیّاد باشد، مسلمان نخواهد شد.

می ترسم که اشک، غم عشق ما را افشا کند و پرده ی راز من عاشق را کنار زده و این راز پوشیده ی سر به مهر، همچون افسانه در همه عالم مشهور شود و بر سر زبان ها بیفتد و این راز را همه بدانند.

ای ساقی!آگاه باش که فصل بهار و هنگام شادخواری فرا رسیده است و سرو و گل و لاله دوباره جلوه گری را آغاز کردند.همه جا سخن از سرو و گل و لاله است و این گفتگو و دامنه ی بحث به پیاله های سه گانه ی شراب که شوینده...

خوشا به حال دلی که پیوسته به دنبال نگریستن به زیبایی ها نباشد و به هر جا دعوتش کردند، بی تأمل و سنجیده نمی پذیرد و نمی رود.

ای معشوق!نقش و تصویر تو هرگز از صفحه ی دل و جان من پاک نمی شود؛ هیچ گاه از یاد و خاطر من، تصویر آن یار سرو قامت خوشرفتار محو نمی شود.عاشق واقعی، هیچ گاه معشوق خود را فراموش نمی کند.

ای محبوب!کسی که از دلبستگی به کوی تو خسته و دلتنگ شود و از ناز و عتاب تو آزرده گردد، نه تنها کارش از پیش نخواهد رفت، بلکه سرانجام از عمل خود پشیمان و شرمگین می شود.