بحث فوق العاده مهمی درباره ی منش های ناشی از فعالیت های مغزی و روانی وجود دارد که به حیطه ی هنر مربوط می شود وآن این است که: آیا تکاپوی هنری باید برای هنر باشد یا برای انسان؟ سیاست برای سیاست یا برای انسان؟

مسأله ی یکم: بحث وحدت و کثرت از دیر زمان مغزهای مقتدر بشری را به خود مشغول داشته است و دارای اهمیت بسیار زیادی است. من گمان می کنم که هر متفکر یا حکیم و یا فیلسوفی نتوانسته باشد درباره ی این بحث به نتایج...

عوامل و انگیزه هایی که برای هماهنگی و وحدت انسان ها و احساس جدی آن مطرح کردم، می توانند مقدماتی مناسب برای برداشتن گام های نخستین در مسیر درک انسان و لزوم شناخت معانی ابتداییِ هماهنگی و وحدت انسان ها و

پیش از ورود به مباحث مربوط به انواع هماهنگی و اتحادهای انسانی و طرق وصول به با ارزش ترین آن ها، به عنوان یک مقدمه معنای این جمله را که «وظیفه ی فلسفه و علوم انسانی و هنرهاست که در راه به وجود آوردن احساس

ما در این بحث با چند مسأله ی با اهمیت روبه رو هستیم که مقداری از آن ها را بیان می کنیم. مسأله ی یکم: آیا نوگرایی در هنر فی نفسه (به خودی خود) مطلوب بالذّات است؟

دوشادوش جریان نگرش های علمیِ محض در واقعیّات طبیعی و انسان، سه نوع بینش و آگاهی لازم نیز وجود دارد که نگرش های علمیِ ما را از محدودیت و رکورد جلوگیری می نماید. این سه نوع بینش عبارتند از:

اخلاقیون کوشش می کنند تا اثبات کنند که روح هم برای خود زیبایی ها دارد و این کوششی بسیار به جاست. روح یک انسان عادل، عارف، عالم فداکار در راه مصالح بشری، و روح کسی که بر خودخواهی غلبه کرده است، بسیار

در دنیای ما، موضوع زیبایی که خداوند متعال در دیدگاه ما قرار داده است، موضوعی اصیل است، نه این که بشر آن را به طور غیر واقعی از جانب خودش مطرح کرده باشد .به این معنا، مسأله ی زیبایی، تشخیص زیبایی و رفتن...

برای روشن شدن موضوع بحث، ضروری است که توضیحی مختصر درباره ی دو مفهوم زیبایی و حقیقت داشته باشیم. نخست مفهوم حقیقت را در نظر می گیریم: این مفهوم با نظر به اختلافی که صاحب نظران در دیدگاه معرفتیِ خود

آیاتی متعدد در قرآن مجید وجود دارد که به وجود آوردن زیبایی ها و تحصیل آن ها را مطلوب و برخی از آیات مباح (جایز) بودن زیبایی ها را تذکر می دهد. از آن جمله: