از همان آغاز فلسفه اپیکوری بر دو نظریه صحه گذاشته بود، نظریه‌ای که هر چیزی را صرفا از نقطه نظر تمایلات فایده باور می‌نگریست و برای زیباشناسی مضر بود.

خود افلاطون یک هنرمند بود و به زیبایی در هنر توجه می‌کرد، اما فلسفه او اقتضائات متعددی داشت.

دامون و افلاطون طرفداران آتنی فیثاغورث گرایی بودند. اما در عین حال نماینده فرهنگ و فلسفه متفاوت و مخالف آیونی نیز بودند.

دموکریتوس که در میان فیلسوفان باستان از عمیق‌ترین ذهنیت علمی برخوردار بود، و در زمینه پژوهش تاریخی نیز فعالیت می‌کرد، می‌گوید، موسیقی تاریخی نو دارد.

از آنجایی که فیلسوفان در آغاز به مسائل مربوط به طبیعت پرداختند، درباره مسائل زیباشناختی اظهار نظری نمی‌کردند.

فیثاغورثی‌ها از زیباشناسی به عنوان یک علم مستقل تصوری نداشتند. در نظر آنها هارمونی خصوصیتی از جهان است و آنها در چهارچوب جهان شناسی بدان می اندیشیدند.

اصل بنیادین فیثاغورثیان در رابطه با قدرت تأثیر موسیقی، ریشه در دین یونانی، یا به عبارت دقیق تر، ریشه در باورهای اورفئهای داشت.

امروز دهم آوریل مصادف با 22 فروردین سالروز وفات جبران خلیل جبران، نویسنده، شاعر، فیلسوف و هنرمند تجمسی است، کسی که احتمالا اکثر ما یکی از کتاب‌های او را در کتابخانه شخصی خود داریم. او که ششم ژانویه 1883...

برخی از محققان اظهار کرده‌اند که تعارض‌های انگاشته شده میان جامعه مدنی و دین، بیشتر جنبه تاریخی دارد و می توان انتظار داشت که ترکیب‌های نوینی میان مفاهیم ذکر شده فراهم آید.

به فرض هم که بخواهیم برخورد امریکاییان را نسبت به انقلاب امریکا و قانون اساسی آن کشور برخوردی «دینی» بدانیم، باید واژه «دین» را به مفهوم رومی آن در نظر بگیریم.