توفیق رفیق شد و حسن و ملاحت با هم در آمیخت و این ذره، لحظه‎هایی قدسی، ملازم محضر دو تن از صاحب نفسان عش آل‎محمد(1) (صلی‎الله‎علیه‎وآله‎وسلم) شدم. اهالی وادی عزت نفس وکرامت انسانی و آدم‎هایی، جرعه‎نوش عیون...

اقبال، قرآن را همیشه با لحن جالب و دل‌کش می‌خواند و گریه می‌کرد؛ حتی اوراق مصحف نیز از اشک‌‌های او تر می‌شد.

باید در موقع خواندن و گوش دادنِ قرآن، حالت حزن و اندوه به خود گیرند و جان ها را نرم و رقیق ساخته، فروتنی و خشوع و خشوعِ آنان افزوده گردد.

از آداب تلاوت آن است که در تلاوت قرآن، حال او در ترقی باشد؛ زیرا درجات تلاوت ‌کنندگان که از غافلین نیستند و از مرتبه غفلت بیرون آمده‌اند

قاری قرآن تنها به تدبر در فهم معنی ظاهر اکتفا نکند؛ بلکه سعی کند تا حقیقت معنی بر او روشن شود.

نظام پیشنهادی که از مجموع روایات مربوط به قرآن به دست می‌آید از نگهداری قرآن در خانه آغاز می‌شود و با بالاترین درجه، یعنی عمل به قرآن، پایان می‌یابد.

قرآن کریم به مقتضای آسمانی و الهی بودن، شایستۀ احترام و تکریم است؛ کتاب بزرگی که عظمت آن از عظمت خداوند نشأت گرفته است.

این سخن که گفته می‌شود نباید برای آیات دنبال مناسبت گشت به دلیل اینکه برحسب وقایع پراکنده است، توهمی بیش نیست.

رابطه بین فضیلت و آثار سوره با غرض سوره آن‌چنان نزدیک و معنادار است که برخی مفسران برای تعیین غرض سوره‌ها به روایات فضایل مراجعه کرده و آن‌ها را محور تلاش‌های خود قرار می‌دهند.

یکی از پایه‌های اساسی نظریه ساختار هندسی سوره‌ها، توقیفی بودن ترتیب آیات قرآن است.