اي آنكه توئي جامع اوصاف حميده نه چشم چو تو ديده و نه گوش شنيده زلفين تو زنجير و دو ابروي تو شمشير اين كشته بسي دارد و آن بند كشيده

كوچه‌هاي شهر ما ويران نمي‌ماند عزيز كار و بار عشق، بي‌سامان نمي‌ماند عزيز خواهش سر شاخه‌هاي بي‌رمق گل مي‌كند آفتاب اينگونه سرگردان نمي‌ماند عزيز

جهان در تپش آمدنت به لرزه درآمده است. بادها پراكنده در هر سو، ستم‌باره‌هاي خويش را بر دوش مي‌كشند. اهل زمين، ثانيه شمارها را مرتب نگاه مي‌كنند. يك منجي، فقط يك منجي است كه مي‌تواند آنها را از درد و...

حاج علي درب مغازه را بست و كركره را پايين كشيد و رو به آسمان كرد و خدا را شكر كرد و راه خانه را در پيش گرفت؛ در ميان راه تمام فكر و ذهنش مشغول حساب و كتاب‌ها بود. پس از اينكه به خانه رسيد به طرفِ حوضِ...

هيچ كس پيرمرد را درست نمي‌شناخت هنوز هم او را درست نمي‌شناسند. هرروز صبح با همان قيافة منظم بيرون مي‌زد. موهاي جوگندمي، ريش بلند و مرتب مشكي، كت بلند، كه بيشتر به سرداري مي‌زد و آن تسبيح سفيد. تسبيح آقا...

بانگ سكوت اي داستان زلف تو از شب درازتر وز آفتاب، مهر رخت دلنوازتر حسرت نشين برق نگاهت، دو عالم‌اند تو، از جهان و هرچه در آن، بي‌نيازتر آن كس كه بوسه زد به زمين، پيش پاي تو، گرديده ز آسمان به يقين،...

در عصر غیبت نیز, فراق و انتظار از یک‌سو، و شور و مستیف چشم به راهان از سوی دیگر، دست به دست هم می‌دهند و شاعر را وادار به انتخاب زیباترین کلمات می‌کنند. از این‌روست که اشعار مهدوی در همان حال که اندیشه‌های...

چقدر رسم زمان سخت و دست و پاگير است هبوط در دل تقدير، حكم تقصير است صداي نبض خدا در زمان نمي‌‌‌پيچد در انزواي نفس‌گيرِ جرمِ تقدير است

در اشعار مهدوي مي‌توان اشارت‌هايي را يافت كه بيانگر ناهنجاري‌ها و آزمون‌هاي سخت بشري در آستانة ظهور است. همچنين به خوبي مي‌توان باور به ظهور منجي و نيز شرايط عصر طلايي ظهور را در ابيات برخاسته از جان و...

(در شعر شاعران تاجيكستان) انتظاران تو را صبح دميدن دير شد علي‌رضا قزوه «انتظار» نقطة مشترك تمام اديان آسماني و حتي گاه زميني است. نجات دهنده مي‌آيد و اين آغاز يك پايان بي‌پايان در اديان الهي است، حال چه...