آدورنو و هورکهایمر در مقاله «صنعت فرهنگ سازی، روشنگری به مثابه فریب انبوه» می نویسند: تحت سلطه نظام صنعت فرهنگی، همگان در نظامی متشکل از کلیساها، کلوپ ها، کانون های حرفه ای و ... محصور می شوند که

آدورنو و هورکهایمر می نویسند: «فرهنگ به معنی واقعی کلمه، خود را به سادگی با هستی همساز نمی کند، بلکه همواره به گونه ای ناهمزمان، اعتراض علیه مناسبات متحجر را بر می انگیزد، مناسباتی که افراد همراه با آن...

روند ضدیت با زیبایی‌شناسی در آثار هنری و تهی ساختن آثار هنری از وجوه زیباشناسیک چنان پیش می‌رود که آثار هنری به صورت اشیا و کالاهایی در میان سایر کالاها و اشیا درمی‌آیند. آنچه آثار هنری شیء شده دیگر قادر...

آدورنو در هنر مدرن (که بیانگر و مقلد نیست و از مفهوم‌سازی به دور است)، مفهوم تازه‌ای را پیش می‌کشد که در مبحث استقلال زیبایی‌شناسانه اثری از آن نمی‌توان یافت، و آن مفهوم «والایی» است. از دیدگاه‌ برخی...

آدورنو مهمترین مدافع مدرنیسم هنری و سرسخت ترین ناقد مدرنیته با خرد ابزاری است. مهمترین آثار آدورنو درباره هنر به حوزه موسیقی تعلق دارد. آدورنو آثار متعددی در زمینه موسیقی دارد؛ از جمله کتابی به نام

هورکهایمر و آدورنو در دیالکتیک روشنگری سعی کردند به توصیفی دیالکتیکی از تاریخ بپردازند. آن ها چون هگل، تحولات تاریخی را محصول نقض دیگری و غیر می دیدند، اما نه با این هدف که حرکت پیش رونده

وظیفه نظریه انتقادی این است که میزان عقلانیت و عدم عقلانیت نظام اجتماعی را نشان دهد و به جای نهادهای نامعقول، نهادهای عقلانی بگذارد. نظریه انتقادی وظیفه ای ذاتی درکمال بخشی و عقلانی کردن واقعیت دارد....

در دهه 1930 هوركهایمر در برابر موج بلند یافت باوری (نظریه سنتی) به دفاع از نظریه انتقادی برخاست. به طور كلی یافت باوری رویكردی به جامعه است كه می كوشد از علوم طبیعی الگوبرداری كند؛ این رویكرد

در کار تحقیق مکتب فرانکفورت: مسئولیت روانشناسی را اریش فروم، و مسئولیت جامعه شناسی ادبی را لئولونتال و مسئولیت اقتصاد را پولوک و مسئولیت فلسفه ونئوفاشیسم را هربرت مارکوزه، به عهده گرفتند. برخورد

گرایشی که در اندیشه فلسفی و جامعه شناختی معاصر به نام حلقه انتقادی یا مکتب فرانکفورت معروف شده است، ریشه در فعالیت های مطالعاتی یک موسسه پژوهش های اجتماعی وابسته به دانشگاه فرانکفورت دارد که