گل خنجر

برپشت من نشسته، طرح سیاه خنجر بی شک تحمل آن، سخت است بی برادر خورشید تاب ماندن، در کربلا ندارد چون کوفیان شکستند، آیینه‌های باور

جمعه، 3 دی 1395

گرمای رسیدن

کسی در بال‌هایت ریخت شوق پر کشیدن را به جان مرده‌ات بخشید آهنگ تپیدن را نگاه تیره‌ات را برد تا آن سوی آبی‌ها به چشم پر غبارت یاد داد آیینه دیدن...

جمعه، 3 دی 1395

کوچه باغ تمنا

اگرچه خیمه در این خاک مختصر دارم هنوز از مدد دوست بال و پر دارم به رغم گردش دوران سنگ می‌بارد هنوز آینه‌ای پاک چون سحر دارم

جمعه، 3 دی 1395

کنار خسته رود

ققنوس‌های شهر من بوی خاکستر را فراموش کرده‌اند وقتی که دانه‌های سیب از چشم‌های دختر آدم

پنجشنبه، 2 دی 1395

کلمه

و کلمه‌ها به تماشای آب آمده‌اند به شکل آینه و آفتاب آمده‌اند به شکل دشت، به رنگ غروب، اهل نسیم چه ملتهب و چه بی التهاب آمده‌اند

پنجشنبه، 2 دی 1395

کشتی نجات

ای آن که در عزای تو آدم گریسته از داغ تو پیمبر خاتم گریسته بر پاره‌های پیکرت ای کشتی نجات ارواح انبیا همه با هم گریسته

پنجشنبه، 2 دی 1395

کربلایی تازه

بوی زهرا می‌دهد بانوی من پیراهن تو قد علم کرده است ماه آسمان از دامن تو! آفتاب از شرمساری، آب خواهد شد، ببیند، لحظه‌ای، مهتاب زیبا، چشم‌های روشن...

پنجشنبه، 2 دی 1395

کربلا ای دریچه‌ی توحید

کربلا! ای دریچه‌ی توحید آینه در برابر خورشید ای ستاره، ستاره‌ی ازلی آفتاب همیشه لم یزلی کربلا! ای رهاترین فریاد

پنجشنبه، 2 دی 1395

کبوترانه

تو از تبار آب‌ها به، آب از تبار توست و آب بعد سال‌ها هنوز بی قرار توست

پنجشنبه، 2 دی 1395

کبوتر دل

دلم برای ضریحت بهانه می‌گیرد سراغ زمزمه‌های شبانه می‌گیرد کبوتر دل دیوانه‌ام به گرد حرم ز دست‌های کریم، تو دانه می‌گیرد

پنجشنبه، 2 دی 1395

کبوتر بر نی

چیست این حرمت اولاد پیمبر بر نی همه‌ی غربت سی ساله‌ی حیدر بر نی چیست این کوچه غریبانه‌ی یک قافله مرد آخرین هجرت یک دسته کبوتر بر نی

پنجشنبه، 2 دی 1395

کاش مانند لاله‌ها بودم

کاش مانند لاله‌ها بودم لاله‌ی سرخ کربلا بودم کاش دور تو ای گل خورشید مثل پروانه‌ای رها بودم

پنجشنبه، 2 دی 1395

کاروان نیزه

می‌آیم از رهی که خطرها در او گم است از هفت منزلی که سفرها در او گم است از لابه‌لای آتش و خون جمع کرده‌ام اوراق مقتلی که خبرها در او گم است

پنجشنبه، 2 دی 1395

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ

می‌سرایم غزلی از تب آیینه و من غزلی سهمیه‌ی امشب آیینه و من غزلم، کام به هم دوخته‌ی خورشید است ناله‌ام، از جگر سوخته‌ی خورشید است

پنجشنبه، 2 دی 1395

قلم اینک...

قلم اینک به تمنای تو در رقص آمد این چه نی بود که بانای تو در رقص آمد این چه نی بود که برصفحه به جز « لا» ننوشت تا که بر کرسی «الا» ی تو در رقص...

پنجشنبه، 2 دی 1395

قصه‌ی عطش یاران!

دوباره در دوغم این آشنای دیرینه سکوت زخمی فریادهای دیرینه دوباره حج عطش، این طواف خون آلود حروف خاطره‌ی کربلای دیرینه

پنجشنبه، 2 دی 1395

قصه تاریخ

در طلب مثنوی دیگرم عشق حسین است در این دفترم مثنوی و عشق حسین آتش است کرب و بلا خوانی ما دلکش است

پنجشنبه، 2 دی 1395

فصل عطش

هنگامه برپا کرده طوفان می‌خروشد خون می‌زند، موج بیابان می‌خروشد هرگوشه نخلی زخمی دست تبرها گل‌ها لگد کوب هجوم نیشترها

پنجشنبه، 2 دی 1395

فرهنگ عاشورایی

وقتی که دست سرد زمین توی تب نشست خورشید، بین غربت دستان شب نشست وقتی که آسمان، خبر از روشنی نداشت مردی شهید بود که پیراهنی نداشت

پنجشنبه، 2 دی 1395

فراز عشق

سلطان کربلا شه عاشق نواز عشق آن پادشاه کون و مکان، شاهباز عشق شاهی که بوده طالب قرب وصال دوست ماهی که خواند نزد خدایش نماز عشق

پنجشنبه، 2 دی 1395