نویسنده: اکبر رضیزاده
منبع: راسخون
نگاهی به آثار گوگول
گوگول را می توان اولین نویسندهی مردمی نامید، زیرا که وی دربارهی مردم محروم و گمنام جامعه داستان می نوشت.
نوع داستان کوتاه «شِنِل» که دربارهی میرزا بنویس ادارهای است، پیش از او وجود نداشت. بعداً با مرور زمان همین داستان کوتاه، تأثیر بهسزایی در خلق داستانهای کوتاه واقعگرا ایجاد کرد؛ و داستان کوتاه رئالیسم امروز مدیون این داستان کوتاه گوگول است.
«نیکلای واسیلی یه ویچ گوگول» در سال 1809 در "اوکراین" [در کشور روسیه] به دنیا آمد. او یک داستانپرداز، نمایشنامهنویس و شاعر است.
اولین مجموعه داستانش «شامگاهان در مزرعهای نزدیک «دیکانکا» نام داشت و دومین کارش «میر گورود» در سال 1835 منتشر شد. که داستان تاریخی حماسی «تاراس بولبا» در این مجموعه قصه آمدهاست.
او نمایشنامه کمدی «بازرس دولت» را در سال 1835 منتشر کرد. و در سال 1842 رُمان «مرده خوران»، شاهکار خود را آفرید که گفته می شود درونمایهی آن را از پوشکین گرفته بود.
گوگول در اواخر عمر مجذوب جلوههای مذهبی کلیسای اُرتدوکس روسیه شد و جلد دوم «مردهخوران» را سوزاند و کتاب «قطعات منتخب از مکاتبه با دوستان» را نوشت.
داستایوفسکی در جایی گفته: «همهی ما از زیر شنل گوگول بیرون آمدهایم!»
این گفتهی داستایوفسکی به حقیقت نزدیک است، زیرا پیش از داستان شنل، داستانی واقعگرا در چنین شکلِ ساختمانی و با چنین محتوایی نوشته نشدهبود. از این رو می توان گفت: اولین رئالیست جهان «گوگول» است. زیرا برای اولین بار شخصیت اصلی داستان خود را از میان طبقات محروم و تحقیر شده و تنگدست اجتماع برگزید و باعث شیوع رئالیسم اجتماعی در جهان شد.
آثار دیگر گوگول عبارتند از: یادداشتهای یک دیوانه - راهزنان - ایوان غسلدهنده - یک شب ماه مه - شب زنده داریها- بازار مکاره- افسانهها و...
/ج