بسياري از كرات احتمالا دو خورشيد دارند
منبع:روزنامه کیهان
براساس داده هاي تازه ناسا دو خورشيدي كه در جهان لوك اسكايوارد در فيلم جنگ ستارگان طلوع و غروب مي كنند ممكن است فقط متعلق به عالم خيال نباشند.در يكي از صحنه هاي كلاسيك اين فيلم (1977)، قهرمان داستان به غروب دو خورشيد زرد رنگ در افق مي نگرد.اكنون مطالعات تازه با كمك تلسكوپ فضايي اسپيتزر ناسا حاكي از آن است كه حداقل نيمي از منظومه ها در كهكشان ما داراي دو خورشيد مركزي هستند.جزئيات اين تحقيق در نشريه «استروفيزيكال» منتشر شده است.تكنيك هاي متداول براي يافتن سيارات خارج از منظومه شمسي (در اطراف ساير ستارگان) معمولا براي كشف منظومه هايي كه دو خورشيد دارند خيلي موثر نيست.
بنابراين براي اين مطالعه تازه، تيمي از محققان از دوربين مادون سرخ اسپيتزر براي جستجوي ديسك هاي غبار در اطراف به اصطلاح «جفت ستاره ها» (double or binary stars) استفاده كرد. به آنچه از فرآيند تشكيل سيارات در اطراف ستاره ها باقي مي ماند، ديسك غبار مي گويند.
كارل استاپل فلت از دانشمندان پروژه از آزمايشگاه رانش جت در شهر پاساديناي كاليفرنيا گفت: «ما مي دانستيم كه ستاره ها آنجا هستند، سؤال اين است كه آيا سياره اي هست كه بتوان از روي آن غروب دوگانه را ديد.»
«با توجه به يافته هاي اسپيتزر، استنباط ها اكنون در اين زمينه كه بايد چنين سياراتي وجود داشته باشد قوي و قوي تر مي شود.»
اما هرچند حضور سيارات در ديسك هاي غبار استنباط شده اما به هيچ وجه قطعي نيست.ديويد تريلينگ از دانشگاه آريزونا به بي بي سي گفت: «در منظومه شمسي ما، سيارك ها به يكديگر برخورد كرده و بارشي از غبار به وجود مي آورد و فرض ما اين است كه اين همان چيزي است كه در اين ديسك ها هم مي بينيم، يعني غبار ناشي از برخورد اجسام بزرگتر».
«ما مي توانيم استنباط كنيم كه در آنجا اجسام بزرگتري مثل سيارك ها وجود دارند. گام منطقي بعدي اين است كه اگر فرآيندهايي كه به ايجاد اين اجسام بزرگتر مانند سيارك ها منجر شده، همان فرآيندها مي تواند باعث تشكيل سيارات شود.»
تيم پژوهشگران در اطراف 69 سيستم دو ستاره اي در فاصله 50 تا 200 سال نوري به جستجوي چنين ديسك هايي پرداخت.
داده هاي جمع آوري شده نشان مي دهد كه 40 درصد سيستم هاي دو ستاره اي داراي ديسك هاي غبار هستند؛ اين در واقع كمي بيشتر از تعداد كشف شده در اطراف ستارگان واحد است.
اين يافته حاكي از آن است كه تعداد منظومه هاي پيرامون «جفت ستاره ها» حداقل به تعداد منظومه هاي اطراف تك ستاره هايي مانند خورشيد است.
بنابراين براي اين مطالعه تازه، تيمي از محققان از دوربين مادون سرخ اسپيتزر براي جستجوي ديسك هاي غبار در اطراف به اصطلاح «جفت ستاره ها» (double or binary stars) استفاده كرد. به آنچه از فرآيند تشكيل سيارات در اطراف ستاره ها باقي مي ماند، ديسك غبار مي گويند.
كارل استاپل فلت از دانشمندان پروژه از آزمايشگاه رانش جت در شهر پاساديناي كاليفرنيا گفت: «ما مي دانستيم كه ستاره ها آنجا هستند، سؤال اين است كه آيا سياره اي هست كه بتوان از روي آن غروب دوگانه را ديد.»
«با توجه به يافته هاي اسپيتزر، استنباط ها اكنون در اين زمينه كه بايد چنين سياراتي وجود داشته باشد قوي و قوي تر مي شود.»
اما هرچند حضور سيارات در ديسك هاي غبار استنباط شده اما به هيچ وجه قطعي نيست.ديويد تريلينگ از دانشگاه آريزونا به بي بي سي گفت: «در منظومه شمسي ما، سيارك ها به يكديگر برخورد كرده و بارشي از غبار به وجود مي آورد و فرض ما اين است كه اين همان چيزي است كه در اين ديسك ها هم مي بينيم، يعني غبار ناشي از برخورد اجسام بزرگتر».
«ما مي توانيم استنباط كنيم كه در آنجا اجسام بزرگتري مثل سيارك ها وجود دارند. گام منطقي بعدي اين است كه اگر فرآيندهايي كه به ايجاد اين اجسام بزرگتر مانند سيارك ها منجر شده، همان فرآيندها مي تواند باعث تشكيل سيارات شود.»
تيم پژوهشگران در اطراف 69 سيستم دو ستاره اي در فاصله 50 تا 200 سال نوري به جستجوي چنين ديسك هايي پرداخت.
داده هاي جمع آوري شده نشان مي دهد كه 40 درصد سيستم هاي دو ستاره اي داراي ديسك هاي غبار هستند؛ اين در واقع كمي بيشتر از تعداد كشف شده در اطراف ستارگان واحد است.
اين يافته حاكي از آن است كه تعداد منظومه هاي پيرامون «جفت ستاره ها» حداقل به تعداد منظومه هاي اطراف تك ستاره هايي مانند خورشيد است.
