مترجم: شیما سادات قائم مقامی
منبع:راسخون
منبع:راسخون
نقرس توفوسی نوعی بیماری است که در آن کریستالهای مونو سدیم اورات در مفاصل، تاندون‌ها و غضروف‌ها تجمع می‌یابند. این بیماری نوعی اختلال متابولیک است که در نهایت ممکن است به استخوان‌ها و غضروف‌های بدن آسیب برساند. در این مقاله به علل، عوامل خطر، و همچنین علائم این بیماری می‌پردازیم.
مفاصلی که بیشتر در معرض این بیماری هستند شامل انگشت بزرگ پاها، مچ پاها، انشگتان دست‌ها، مفاصل مچ دست‌ها، آرنج‌ها و پاشنه‌ی پاها می‌باشند. به تدریج مفاصل آسیب دیده متورم می‌گردند و به علت رسوب کریستالهای اسید اوریک تغییر شکل می‌دهند. تافی ممکن است به صورت توده‌های سفید مشاهده گردند و می‌توانند بسیار دردناک باشند. تشکیل کریستالهای اسید اوریک گاهی به استخوان‌ها و غضروف‌های بدن آسیب می‌رساند.
چه عاملی سبب نقرس توفوسی می‌گردد؟
این بیماری به صورت ناگهانی رخ نمی‌دهد. ممکن است رسوب کریستالهای اسید اوریک یا تافی در مفاصل سال‌ها پس از شروع حملات نقرسی رخ دهد. به طور متوسط، تافی ممکن است 10 سال پس از شروع نقرسی که درمان نشده است، تشکیل گردد. اگرچه افراد پیر در صورتی که سطح اسید اوریک بدن آن‌ها برای مدت طولانی به طور مداوم بالا باشد، سریع‌تر و در مدت زمان کمتری به نقرس توفوسی مبتلا می‌گردند.ایجاد کریستالهای اسید اوریک یا تافی عارضه‌ی مهم نقرس درمان نشده است. علل ابتلا به نقرس در افراد مختلف متفاوت است. در برخی افراد به علت ناهنجاری ژنتیکی در متابولیسم اوریک اسید، در حالی که در گروهی دیگر به دلیل عدم توانایی کلیه‌ها برای دفع مناسب اسید اوریک از خون نقرس ایجاد می‌گردد. عوامل خطر اصلی برای بیماری نقرس عبارتند از مصرف الکل بیش از اندازه، مصرف بیش از حد غذاهای خاص مانند گوشت قرمز، غذای دریایی، احشاء، شکر و ماهی روغنی و برخی بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، چربی بالا و اضافه وزن و مرض چاقی.
استفاده‌ی طولانی مدت از داروهای دیورتیک و مدر، آسپیرین و نیاسین نیز ممکن است سبب ابتلای به این بیماری گردد. گاهی مصرف هم زمان سیکلوسپورین و هیدروکلروتیازیدها ممکن است در ارتباط با حملات نقرسی باشد. بغیر از این موارد، سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به نقرس نیز اهمیت دارد به طوری که اگر فردی در خانواده سابقه‌ی ابتلا به نقرس را ذکر کند، با احتمال بیشتری در معرض ابتلا به حملات نقرسی است. نقرس در میان مردان شایع‌تر است، در حالی که در زنان پس از یائسگی احتمال ابتلا بیشتر می‌گردد.
درمان نقرس توفوسی
درمان این بیماری مصرف داروهایی است که موجب حل شدن کریستالهای اسید اوریک و کاهش سطح اسید اوریک در بدن می‌گردند. در صورت کاهش سطح اسید اوریک در خون، می‌توان از پیشرفت تافی جلوگیری نمود. فبوکسوستات و پگلوتیکاز دو داروی مهم در دسترس برای درمان این بیماری می‌باشند. این داروها در حل کردن کریستالهای مونو سدیم اورات می‌توانند بسیار مؤثر باشند.گزینه‌ی درمانی دیگر جراحی است، که می‌تواند به منظور شکستن کریستالهای اسید اوریک و سپس زدودن آن‌ها از بدن به کار گرفته شود. می‌توان با درمان به موقع نقرس از ایجاد نقرس توفوسی پیشگیری نمود. داروهایی که به طور معمول برای کنترل و پیشگیری از حملات نقرسی مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، کورتیکواستروئیدها، مهار کننده‌های گزانتین اکسیداز، کلشیسین، آلوپورینول و پروبنسید.
افراد بسیاری نیز از درمان‌های طبیعی استفاده کرده و بهبود یافته‌اند. این درمان‌ها می‌توانند علاوه بر پیشگیری از تشکیل کریستالهای اسید اوریک در بدن به کاهش درد مفصل، تورم، و سایر علائم این بیماری کمک کنند، برخی از این درمان‌های طبیعی مهم برای نقرس عبارتند از آب میوه‌ی گیلاس، آب گیاهان و سبزیجاتی نظیر هویج، چغندر، خیار و میوه‌های مانند سیب، موز، انگور، لیمو، زغال اخته، سرکه‌ی آب سیب، سیر، زنجبیل، فلفل قرمز، زعفران، نعناع و بومادران.
اگر بیماری نقرس به مرحله‌ی توفوسی رسیده باشد، این درمان‌های طبیعی معمولاً در درمان نقرس چندان مؤثر نمی‌باشند. اما می‌توانند به کنترل آن در مرحله‌ی اولیه و پیشگیری از پیشرفت آن به مرحله‌ی توفوسی کمک نمایند. به منظور درمان مؤثر نقرس و جلوگیری از نقرس توفوسی، دنبال کردن یک رژیم غذایی مناسب مهم است. شما می‌توانید با یک متخصص تغذیه یا ارائه دهنده‌ی مراقبت‌های سلامتی برای دریافت اطلاعات در مورد رژیم غذایی مناسب نقرس مشورت نمایید. در مجموع، بهترین درمان برای نقرس توفوسی پیشگیری از آن است، که با درمان نقرس به صورت صحیح و مناسب و تحت نظر پزشک معتبر امکان پذیر است.
