تعيين اجرت

سليمان بن جعفر گويد: براي انجام بعضي از كارها همراه امام رضا عليه السلام بودم تا اين كه خواستم به خانه ام باز گردم . حضرت فرمود: برگرد و با من بيا و امشب را نزد من بمان . من هم برگشتم و به همراه او حركت كرديم تا اينكه وارد منزل شديم . حضرت نگاهي به غلامان خود كرد كه مشغول گل كاري و ساختن اصطبل بودند و بعضي از آنها كارهاي ديگر انجام مي دادند. در بين آنها غلام سياهي كه غريب بود كار مي كرد. امام عليه السلام به غلامان خود گفت : اين مرد اينجا چه مي كند؟ آنها در جواب گفتند: او به ما كمك مي كند و ما هم چيزي در برابر به او خواهيم داد. امام عليه السلام فرمود: اجرت او را تعيين كرديد؟ گفتند: نه ما هر چه به او بدهيم راضي است . حضرت به سراغ ايشان رفت تا با تازيانه آنها را كتك بزند و بسيار ناراحت شد كه چرا اجرت او را معين نكرديد؟ سليمان بن جعفر مي گويد: من به امام عليه السلام عرض كردم : چرا شما خود را ناراحت كرده ايد؟ فرمود: من بارها آنها را از اين كار نهي كرده ام كه بايد اجرت هر كس را كه مي خواهند به كار گيرند با او تعيين كنند و اي سيلمان اين را بدان كسي بدون تعيين مزد براي تو كار نمي كند مگر اينكه اگر سه برابر مزد او هم به وي بپردازي باز هم گمان دارد به او كم داده اي ، اما وقتي مزد او را معين كردي و به او پرداختي از تو تشكر مي كند كه به آنچه معين شده عمل كرده اي ، حال اگر كمي بر آن بيفزايي از تو قدرداني مي كند و مي بيند كه تو بر مزد او افزوده اي.