از امالی شیخ طوسی روایت است که حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند زیبایی و آراستگی را دوست دارد و نکبت و بدحالی را مکروه دارد و خداوند متعال دوست دارد که وقتی نعمتی به بنده اش ارزانی می کند اثر آن را بر او ببیند، پرسیدند چگونه؟ حضرت فرمود: لباسش را تمیز نگه دارد و خود را خوشبو سازد و خانه اش را سفید و گچکاری نماید و صحن خانه را بروبد، حتی آن که چراغ افروختن پیش از غروب آفتاب فقر را بر طرف می سازد و بر روزی می افزاید.
حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: چهار چیز از سنت پیغمبران است: مسواک، حنا، بوی خوش و زن.
و نیز از آن حضرت روایت است: پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در هفته یک بار شست و شو می کرد و اگر میسر نمی شد یکی از روسری های زنانش را می گرفت و خیس می کرد و به بدنش می مالید (و تن را با آن تمیز می نمود).
و نیز از آن حضرت روایت است که پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: از این دنیای شما، جز بوی خوش و زنان نائل نشدم.
و نیز از آن حضرت آمده است: آنچه در راه بوی خوش مصرف شود، اسراف نمی باشد.
و نیز از آن حضرت روایت است که: اگر کسی برای شما شاخه گلی آورد آن را ببویید و بر دیده نهید که گل از بهشت است.
مالک جهنی گوید: مقداری گل خدمت حضرت صادق (علیه السلام) بردم، آنها را گرفت و بویید و بر دیده نهاد و فرمود: هر کس گلی به دستش رسید ببوید و بردیدگان نهد و بگوید: (خداوندا! بر محمد و آل محمد درود بفرست )، قبل از آن که گل را بیافکند آمرزیده خواهد شد.
از پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت است: اگر کسی گل به برادر مؤمن هدیه کند، او نباید آن را رد کند، که گل از بهشت آمده است.
از صحیفه حضرت رضا (علیه السلام) روایت است: عطر داروی علاج بخش است و نگاه به سبزه نیز حیات بخش می باشد.
از حضرت رضا (علیه السلام) روایت است: جای حضرت صادق (علیه السلام) در مسجد از بوی عطر و اثر سجده حضرت، شناخته می شد.
و نیز از آن حضرت: یکی از اخلاق انبیاء، بوی خوش به کار بردن است.
امام صادق (علیه السلام) می فرماید: دو رکعت نماز با عطر، بهتر از هفتاد رکعت نماز عطر نزده است.
و نیز از آن حضرت: سه چیز از نبوت است: نان جو، بوی خوش، آمیزش بسیار.
از امام ششم و هفتم (علیهم السلام ) پرسیدند که قبول نکردن عطر چگونه است؟ فرمود: احسان را رد نکنید.
از حضرت صادق (علیه السلام) آمده است: احسان دیگران را رد نمی کند مگر الاغ یعنی کسی که در فهم و ادراک چون الاغ باشد.
و نیز از آن حضرت وارد است: عطر بر شارب مالیدن از اخلاق انبیاء و فرشتگان است.
و نیز از آن حضرت روایت است: پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مشکی داشت که پس از وضو بدست می مالید به طوری که وقتی از خانه بیرون می رفت مردم می فهمیدند که این پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است که می آید.
از حضرت رضا (علیه السلام) روایت است که: حضرت زین العابدین مشکدانی داشت از قلع که در آن مشک نهاده بود و وقت لباس پوشیدن و بیرون رفتن از آن مشک به خود می مالید.
صولی از جده خودش نقل می کند که گفت: هیچ گاه حضرت رضا (علیه السلام) را به خاطر نمی آورم، مگر اینکه بخاطر دارم که عود هندی بخور می کند، و سپس مشک و گلاب به کار می برد.
سید ناصح الدین ابو البرکات گوید: پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برای عطر بیشتر خرج می کرد تا برای غذا.
امام ششم (علیه السلام) فرمود: پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برای عطر بیشتر خرج می کرد تا برای غذا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به علی (علیه السلام) فرمود: یا علی! بر تو باد به بوی خوش در هر جمعه که این سنت و روش من است و تا زمانی که از آن بویی استشمام گردد برای تو ثواب ها نوشته شود.
حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: شایسته است انسان هر روز از بوی خوش و عطر استفاده کند و اگر هر روز نتواند یک روز در میان و اگر این مقدار هم، توانایی ندارد در هر جمعه هرگز فراموش ننماید.
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده است: هر زنی که بوی خوش به کار برد و از خانه اش بیرون رود، مورد لعن خداوند است تا آن که به خانه باز گردد.
منبع : حوزه نت
