آیت الله بروجردی و اتحاد امت اسلامی
ضرورت ایجاد وحدت و تقریب در میان مسلمانان از امور انکار ناپذیر در جوامع اسلامی می باشد،زیرا فضای دینی،سیاسی،و فرهنگی بسیاری از کشورهای اسلامی به علت وجود برخی اختلافات قومی،و دینی در التهاب و بحران به سر می برد.اگر چه عاملین و مسبّبین اصلی این بحرانها و التهابات را باید در توطئه های استکبار و عوامل مزدور آنها درکشورهای اسلامی دانست، لیکن در این فضای حساس و نیز شکل گیری جنبش بیداری اسلامی علیه حاکمان مستبد ، نهادهای فرهنگی و دینی و سیاسی جوامع اسلامی وظایف سنگینی برای ایجاد ساز و کارهای فرهنگ وحدت و تقریب،در میان مسلمانان عهده دار می باشند.با تأمل در سیر تاریخی ایجاد وحدت و تقریب در بین مسلمانان در می یابیم علمای ربّانی و جامع الاطراف و ژرف نگری با مذاهب مختلف اسلامی در گذشته وحال ،با شناسائی و رفع موانع موجود در مسیر گسترش روز افزون وحدت مسلمانان گام برداشته اند و اثبات نمودند که مشکلات بین مسلمانان نه تنها مشکلاتی ریشه ای و بنیادین نیست، بلکه در بسیاری از مبانی نظری و عمیق اسلامی دارای اشتراک نظر فراوانی هستند که با تعهد و دغدغه اتحاد و برادری میان مسلمانان به راحتی قابل حل خواهد بود.
آیت الله بروجردی (ره)داعیه دار وحدت مسلماناندر این میان می توان نقش بارز علمائی چون آیت الله بروجردی،علامه محمد عبده،علامه شیخ محمد حسین مظفر،و شیخ محمد حسین کاشف الغطاء،و نیز شیخ محمد جواد مغنیه و بسیاری از علمای اسلامی را در امر تقریب به صورت بارزی مشاهده نمود که در این زمینه از هیچ تلاشی فروگزار نکردند.اما در این بین نقش آیت الله بروجردی (ره)از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشد شاید در میان مراجع شیعی کسی را نتوان یافت که به پایه معظم له در راه تقریب بین مذاهب اسلامی کوشیده باشد لذا حجت الاسلام سید محمدرضا احمدی بروجردی نوه آیت الله بروجردی در باب اهتمام بسیار فراوان حضرت آیت الله بروجردی در امر اتحاد میان مسلمانان این طور بیان می کند:«آیت الله العظمی بروجردی(ره)، آن قدر به این مهم اصرار داشت که در کشور مصر، همایش تقریب مذاهب برگزار کرد و پنجاه تن از عالمان سرشناس اهل تسنن را به آن فراخواند. اصرار بر همین اعتقادات بود که باعث شد شیخ شلتوت که بنیان گذار دانشگاه الازهر مصر است، فتوایی تاریخی را مبنی بر این که«عمل کردن به قول ائمه اطهار(ع) مجزی است»، صادر کند و بر مقبولیت عمل شیعیان صحه بگذارد».
شیخ‌الازهر در آن زمان، یعنی شیخ محمود شلتوت پس از این ملاقات‌ها فتوای تاریخی خویش را در به رسمیت شناختن مذهب جعفریه اثنی‌عشریه اعلام می دارد و جواز معامله و معاشرت با مسلمین را که به جهت دسیسه‌های استعماری با شیعیان در نقار بودند، بیان می‌کند. او می‌نویسد: (ان مذهب الجعفریه المعروف بمذهب الشیعه الامامیه الاثنی‌عشریه، مذهب یجوز التعبد به شرعاً کسائر مذاهب اهل سنته).«جایز است شرعاً عمل کردن به دستورات مذهب جعفریه که به مذهب امامیه اثنا عشریه معروف است مانند سایر مذاهب اهل سنت».
ضرورت وحدت اسلامی بر اساس مشترکات اسلامیبا ذکر این نکات آنچه بیش از پیش باید مد نظر قرار گیرد ورود بیش از پیش علمای بزرگوار و مراجع تقلید در ارتقاء اتحاد امت واحدۀ اسلامی می باشد،لذا باید در مقابل توطئه های استکبار جهانی و برخی گروههای منحرف و تندرو در جهان اسلام هوشیار بود و با آن مقابله نمود زیرا وحدت و تقریب مسلمانان به مقابله علیه تفرقه دشمنان اسلام بستگی دارد، لذا اگر ما همه خواهان وحدت و اتحاد اسلامی و عزت و کرامت در دنیا و آخرت هستیم، باید به قرآن و عترت چنگ بزنیم و اصول و فروع را فقط از عترت بگیریم.
این کار هم منطقی و هم بر طبق قرآن و روایات است، زیرا سعادت و کمال دنیا و آخرت فقط و فقط متعلق به عترت است.. لذا بر همۀ دلسوزان و علمای اسلامی لازم است باژرف اندیشی و نیز معرفی اسلام منطبق بر عقلانیت ،و نیز اجرائی نمودن ساز و کارهای وحدت اسلامی ، برای ترمیم چهره اسلام در جهان بکوشند که این مهم تنها درسایۀ تلاش همۀ عناصر دینی و سیاسی مذاهب مختلف اسلامی ،برای ایجاد وحدت اسلامی وتعامل و همکاری میان مسلمانان امکان پذیر می باشد.
منبع: مرکز مطالعات شیعه
