توحيد
چه حدِثنا؛ لا اله الا الله
كجا من و تو كجا؛ لا اله الا الله
تو آن يگانه پاكي كه هستي تو بود
بري ز چون و چرا؛ لا اله الا الله
تويي كه ذكر ملائك ز شوق بندگي ات
بود صباح و مسا؛ لا اله الا الله
تويي كه در صفت كبرياتش باشد لال
زبان شاه و گدا؛ لا اله الا الله
تو آن حكيم رئوفي، كه كرده حكمت تو
به دردِ كفر دوا؛ لا اله الا الله
ز لطفِ توست ره مستقيم ايمان را
دليل و راهنما؛ لا اله الا الله
تويي كه هست ز شوق تو ذكر انس و ملك
به روي ارضي و سما؛ لا اله الا الله
بود به حرمتِ امت كه كفر و ايمان را
ز هم نموده جدا؛ لا اله الا الله
شگفت از آن كه سحرگه به گوش خود بشنيد
گل از زبانِ گيا؛ لا اله الا الله
به هر كه گشته ز امراض كامِ جانش تلخ
چشانده شهد شفا؛ لا اله الا الله
چو صبح مطلع انوار گردي اَر گويي
ز روي صدق و صفا؛ لا اله الا الله
هزار شكر كه جاري است بر زبان دلم
هميشه نام خدا؛ لا اله الا الله
هزار شكر كه ماراست بر يگانه كيش
دل و زبان دو گوا؛ لا اله الا الله
مرا ز هول قيامت چه غم كه خواهد بود
انيس روز جزا؛ لا اله الا الله
/خ
