خواجه دانم که پيش جيش سخاش

خواجه دانم که پيش جيش سخاش شاعر : انوري موج دريا همي کند يزکي خواجه دانم که پيش جيش سخاش چوبک کوزه فقع بمکي باز اگر تو فقع خوري به مثل دور از اينجا اگر ز هم بچکي از تو يک قطره خون به حيله چکد خواجگي کردن از شهاب زکي خواجه هستي چرا نياموزي چون قضاي آسمان شد نافذ في کل شيي اي خداوندي که بر روي زمين فرمان تو نزد رايت روي خورشيد از خجالت کرده خوي پيش قدرت پشت گردون از تواضع داده خم پاي تا سر هم در آن ساعت کمر بندد چو ني سرو آزاد ار...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

خواجه دانم که پيش جيش سخاش

شاعر : انوري

موج دريا همي کند يزکي		خواجه دانم که پيش جيش سخاش
چوبک کوزه فقع بمکي		باز اگر تو فقع خوري به مثل
دور از اينجا اگر ز هم بچکي		از تو يک قطره خون به حيله چکد
خواجگي کردن از شهاب زکي		خواجه هستي چرا نياموزي
چون قضاي آسمان شد نافذ في کل شيي		اي خداوندي که بر روي زمين فرمان تو
نزد رايت روي خورشيد از خجالت کرده خوي		پيش قدرت پشت گردون از تواضع داده خم
پاي تا سر هم در آن ساعت کمر بندد چو ني		سرو آزاد ار قبول بندگي يابد ز تو
بوستان را نقش نيسان بندد اندر ماه دي		نقشبند کل ز تاثير صباي لطف تو
اي بسيطش سير فرمان تو صد ره کرده طي		شاد زي کامروز در اقطاع عالم سر به سر
هردو سنگ‌انداز و سنگ اندازه‌ي آن تا به کي		دوستان و دشمنانت در دو مجلس مي‌کنند
دوستانت تا به روز عيد سنگ انداز مي		دشمنانت تا به روز حشر سنگ‌انداز عيش
پيشه کن گاه گاه نيکيکي		صبر کن تا زمانه خو نشوي
ندبي زو و از تو سيکيکي		نرد عمر تو خوش زمانه ببرد
گشته گردان چو انجم فلکي		اي سر از کبر بر فلک برده
به سماکي رسيده از سمکي		به عقابي رسيده از مگسي
حاش لله ديو را ملکي		بس بس اکنون که بيش از اين نرسد
هنرت چه و نسبت تو به کي		بر جهان خواجگي همي راني
نه بخيلي و خشم و بي‌نمکي		نمک ديگ خواجگي جودست
صدفي آيد از تو ني فنکي		اي که خرچنگ و خارپشتي تو