به خدايي که بازگشت بدوست

به خدايي که بازگشت بدوست شاعر : انوري که مرا بازگشت نيست به مي به خدايي که بازگشت بدوست فارغ از چنگ و ناي و بربط و ني مگر از بهر حفظ قوت و بس گر جهان پر شود ز حاتم طي نکنم خدمت و نگويم شعر آنکه پيروزيست راتب وي جز که پيروز شاه عادل را في‌المثل گر بود بادني شيي دگر آن کز دروغ باشم دور چه بود پس کجا بود پس کي مگر اندر سه گونه حکم نجوم پر شدست از سهيل تا به جدي نسگالم نفاق اگرچه جهان انوري باش مي‌چه‌گويي هي نه خيانت کنم نه انديشم...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

به خدايي که بازگشت بدوست

شاعر : انوري

که مرا بازگشت نيست به مي		به خدايي که بازگشت بدوست
فارغ از چنگ و ناي و بربط و ني		مگر از بهر حفظ قوت و بس
گر جهان پر شود ز حاتم طي		نکنم خدمت و نگويم شعر
آنکه پيروزيست راتب وي		جز که پيروز شاه عادل را
في‌المثل گر بود بادني شيي		دگر آن کز دروغ باشم دور
چه بود پس کجا بود پس کي		مگر اندر سه گونه حکم نجوم
پر شدست از سهيل تا به جدي		نسگالم نفاق اگرچه جهان
انوري باش مي‌چه‌گويي هي		نه خيانت کنم نه انديشم
از پس سور مهر ماتم دي		خود کند هيچ‌کس که ديده بود
ممتلي را بود که افتد قي		بد نگويم بگو چرا گويم
اخطل آنجا همان بود کاخطي		چون من از هيچ‌کس نباشم پر
که ندارند عاقلانش پي		نام کار دگر همي نبرم
عرق پاکم چنانکه نور از في		که اگر گويم ار نه محفوظ است
پاسبان خلقته بيدي		دزد را نيک داند از کالا
ورنه پيدا شدست رشد از غي		ره ز نامرد گم شود بر مرد
صاحب صدهزار صاحب ري		خوار صحبت مباش تا باشي
چونکه توفيق دادم ايزد حي		قصه کوته شد آن کنم همه عمر
از ندامت رخم نيارد خوي		که اگر بر کفم نهي پس از آن
گفته‌اند آخرالدواء الکي		گر کنم خيره ارنه خود سوزم
غضب و شهوت از سلول و ابي		اين همه گفتم و همي گفتند
همتم گفت قد ضمنت علي		عهده بر کيست اين دعاوي را