کفر و ايمان دو طريقيست که آن پنهان نيست

کفر و ايمان دو طريقيست که آن پنهان نيست شاعر : سنايي غزنوي فرق اين هر دو بنزديک خرد آسان نيست کفر و ايمان دو طريقيست که آن پنهان نيست اهرمن را صفت برتري يزدان نيست کفر...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

کفر و ايمان دو طريقيست که آن پنهان نيست

شاعر : سنايي غزنوي

فرق اين هر دو بنزديک خرد آسان نيست		کفر و ايمان دو طريقيست که آن پنهان نيست
اهرمن را صفت برتري يزدان نيست		کفر نزديک خرد نيست چو ايمان که بوصف
در دوکونش به مثل جز دل پاکان کان نيست		گهر ايمان جسته‌ست ز ارکان سپهر
زان که ز ارکان صفا قوت او يکسان نيست		که صفت کردن ايمان به گهر سخت خطاست
نزد من اين دو صفت جز اثر ايمان نيست		تو اگر ز ارکان داني صفت نور و ضيا
فرع را اصل چو پيدا شد هيچ امکان نيست		نور اصلي چو فروغي دهد از دست فروع
رسم و اطلال و دمن چون طلل ايوان نيست		کار نه بطن حدث دارد و دارد حق محض
مشک گر چند کسادست چنين ارزان نيست		رايگان اين خبر اي دوست به هر کس ندهند
معبر و پايگه قلزم بي‌پايان نيست		اي پسر پاي درين بهر مزن زان که ترا
جز فنا بودن اگر بوذري و سلمان نيست		کاين طريقست که در وي چو شوي توشه ترا
گر حسيني همه جز خنجر و جز پيکان نيست		اين عروسيست که از حس رخش با تن تو
هست دردي که بجز سوختنش درمان نيست		درد اين باد هوا در تن هرکس که شود
مايه‌ي عرض درين جز غرض جانان نيست		جسم و جانرا به عرضگاه نهادم که مرا
رو که جانان ترا ميل به جسم و جان نيست		گر حجاب رهت از جسم و ز جان خواهد بود
تحفه‌ي بي‌خطر اندر خور اين سلطان نيست		جسم و جان بابت اين لعبت سيمين تن نيست
کاندرين کوي بجز رهگذر مردان نيست		فرد شو زين همه تا مرد عرضگاه شوي
هر چه حق باشد بي حجت و بي برهان نيست		چند گوئي که مرا حجت و برهان بايد
با چنين بندگيت جاي تو جز ميدان نيست		کشته‌ي حق شو تا زنده بماني ور نه
که به دست تو ز صد معني يک دستان نيست		از چه بايدت به دعوي زدن اين چندين دست
که گليم تو بجز بافته‌ي هامان نيست		نام خود را چه نهي بيهده موسي کليم
چون ترا آيت يزدان رقم عنوان نيست		تا در آتش چو روي همچو براهيم خليل
غلطي جان پدر اين گهر از عمان نيست		غلطي جان پدر اين شکر از عسگر نيست
که چو يعقوب پدرشان مگر از کنعان نيست		اي بسا يوسف رويان که درين مصر بدند
که جگرشان همه جز سوخته و عطشان نيست		اي بسا يونس نامان که درين آب شدند
ورنه عالم تهي از کرده‌ي بوسفيان نيست		مرد بايد که چو بوالقاسم باشد به عمل
ني چو بد باشد تن اسم ورا تاوان نيست		گويي از اسم نکو مرد نکو فعل شود
طبع تا زنده و جان مايل و دل شادان نيست		من وفانام بسي دانم کش جز به جفا
خويشتن گاه ترازو ببرد سوهان نيست		آهست آري سندان به همه جاي وليک
آب از آن نيست به نام آب کجا سوزان نيست		نام آتش نه ز گرميست که آتش خوانند
وقت افعال چرا فعلش هم چندان نيست		هفت و چارند اگر رسم بود وقت شمار
که دو معني همي اندر سخني آسان نيست		يا بيا پاک بزي ورنه برو خاکي باش
مي اين خواجه سزاي لب سرمستان نيست		راه اين سرو جوان دور و درازست اي پير
شب نباشد که در آن موسم جان افشان نيست		جان فشان در سر اين کوي که از عياران
به گسل از طبع و هواگر غرضت هجران نيست		لذت نفس بدل ساز تو با لذت عشق
در کف نيستي تو، علم طغيان نيست		راز اين پرده نيابي اگر از نفس هوا
چون شوي هو تو ترا آن هوس نقصان نيست		تا همه هو نشوي، هوي تو الا نشود
زان کجا عروه‌ي وثقاي تو جز قرآن نيست		تکيه بر شرع محمد کن و بر قرآن کن
روشني عالم جز از فلک گردان نيست		گفت اين شعر سنايي که چو کيواني گفت

کفر و ايمان دو طريقيست که آن پنهان نيست

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته