عقل کل در نقش روي دلبرم حيران بماند

عقل کل در نقش روي دلبرم حيران بماند شاعر : سنايي غزنوي جان ز جاني توبه کرد آنک بر جانان بماند عقل کل در نقش روي دلبرم حيران بماند جان پيونديش رفت و جان جاويدان بماند ...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

عقل کل در نقش روي دلبرم حيران بماند

شاعر : سنايي غزنوي

جان ز جاني توبه کرد آنک بر جانان بماند		عقل کل در نقش روي دلبرم حيران بماند
جان پيونديش رفت و جان جاويدان بماند		جان ز جان کردست شست آن گه ز خاک پاي او
نور صادق بي لب و دندان از آن خندان بماند		صبح پيش روي او خنديد و بر خورشيد چرخ
دست در زير زنخ انگشت در دندان بماند		نقش بند عقل و جان را پيش نقش روي او
کفر چون ايمان به پيش روي او عريان بماند		عشق چون دولت به پيش روي او بي غم نشست
زان نشان روز و شب در کفر و در ايمان بماند		کفر و ايمان از نشان زلف و رخسار ويست
در خم زلفين او چون گوي در چوگان بماند		عقل با آن سراندازي به ميدان رخش
عيسي مريم برفت و موسي عمران بماند		از براي رغم من گويي ازين ميدان حسن
آنهمه تر دامني در چشمه‌ي حيوان بماند		آتش جانان گريبان‌گير جان آمد از آنک
ني غلط کردم ز خجلت رنگ با مرجان بماند		گفتمي کن رنگ با مرجان چه ماند با لبش
بر ميانم چون ميانش والله ار هميان بماند		نيست صبرم از ميانش تا چو ذات خود مگر
خوار گردد پتک کوبنده که از سندان بماند		زخم خوار خويش را بي زخم خود مگذار از آنک
عافيت در سلسله‌ي زلفينش در زندان بماند		عاقبت از دشنه‌ي مژگانش روي اندر کشيد
چرخ را هرچند جنبش بود سرگردان بماند		بهتر آن تا خاکپايش را به دست آرد مگر
عقل کارافزاي رفت و جان جان افشان بماند		عقل و جان در خدمت آن بارگه رفتند ليک
قايل فرمان برفت و قابل فرمان بماند		هر چه خواهي گو همي فرماي کاندر ذات ما
لاجرم در ما ز دانش مايه صد چندان بماند		گر قماري کرد جان با او بجاني هم ز جان
گرد مي زو ماند ذاتش بي مکان و کان بماند		گوهر جان و جهان ذات سنايي را ازوست
لاجرم چون مرغ عيسي روز از آن پنهان بماند		تا نگيرد مرغ مر مرغ سنايي را ز بيم
شير در بستان فنا شد شير در پستان بماند		تا جمال قهر و لطفش سايه بر عالم فکند
منت ايزد را که جان در مدحت سلطان بماند		زلف شيطانيش گر دل برد گو بر باک نيست
آنکه بهرام فلک در سطوتش حيران بماند		خسرو خسرو نسب بهرامشه سلطان شرق
درد رفت الحمدلله و آنچه درمان آن بماند		ملک علت ناکرا خوش خوش ازين عيسي پاک
شد نهان چون جور بخل و عدل چون احسان بماند		تا شدش معلوم حکم آيت احسان و عدل
از پي ايوان اين شه چرخ خود کيوان بماند		بر فلک بيني که کيوان رتبتي دارد وليک
زين سبب را خان و خوان خانه بر اخوان بماند		به گرايد رايت رايش بسوي عاطفت
بسته‌ي احسان و عدلش جمله‌ي انسان بماند		چون گشايد دست و دل در عدل و در احسان به خلق
همعنان شوخ چشمي در جهان آمال ماند		کرد رفت از مردمان اندر جهان اقوال ماند
در جهان مشتي بخيل کور و کر و لال ماند		از فصيحان و ظريفان پاک شد روي زمين
وز پي دعوي به روي آبها آخال ماند		در معني در بن درياي عزلت جاي ساخت
صدر در دست بخيل و ظالم و بطال ماند		صدرها از عالمان و منصفان يکسر تهيست
ظلم جاي وي گرفت و چند ماه و سال ماند		عدل گم گشت و نمي‌يابد کسي از وي نشان
وز بزرگيشان به چشم مردمان تمثال ماند		عدل نوشروان و جور معتصم افسانه شد
بوحنيفه رفت و زو در گرد عالم قال ماند		رفت سيد از جهان و چند مشکل کرد حل
شد نجاشي وز فسونش چند گون اشکال ماند		نيست گويي در جهان جز فيلي از اصحاب فيل
عنصري رفت و ازو گرد جهان امثال ماند		شد ملک محمود و ماند اندر زبانها مدح اوي
در مداين از بناي قصر او اطلال ماند		خاک شد کسري و از هر دل برون شد مهر او
آه و دردا و دريغا خواجه رفت و مال ماند		هر گهي بانگي برآيد گرد شهر از مردمان
رفت خواجه ده به دست زيرک جيپال ماند		رفت کدبانو کليد اندر کف نوروز داد
يک گره را گنجها بر طاعت و اهمال ماند		يک گره را خانه‌ها در غيبت و وزر و بزه
زان کجا ممدوح تو خوالي پز و بقال ماند		زين سپس شايد سنايي گر نگويي هيچ مدح

عقل کل در نقش روي دلبرم حيران بماند

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته