اين چه بود اي جان که ناگه آتش اندر من زدي

اين چه بود اي جان که ناگه آتش اندر من زدي شاعر : سنايي غزنوي دل ببردي و چو بوبکر ربابي تن زدي اين چه بود اي جان که ناگه آتش اندر من زدي سنگ و آهن بودت از دل سنگ بر آهن زدي تا مرا ديدي ز خلق از عشق رويت سوخته پس مرا در گلبن غيرت نواي «لن» زدي قامتم چون لام و نون کردي چو موسي در اميد تا مرا از دست خود چون شمع خود گردن زدي هر زمان از جاي سري رويد همي بر تن چو شمع ناگه از عنبر به گرد قرص مه خرمن زدي چشمهاي من چو چشم ابر کردي تا تو شوخ تا ز زلف...