زلف تيره بر رخ روشن نهي

زلف تيره بر رخ روشن نهي شاعر : عطار سرکشان را بار بر گردن نهي زلف تيره بر رخ روشن نهي منت روي زمين بر من نهي روي بنمايي چو ماه آسمان داغ گه بر جان و گه بر تن نهي تا کي از زنجير زلف تافته دام من زان نرگس رهزن نهي وقت نامد کز نمکدان لبت خارم از مژگان چون سوزن نهي تا سر يک رشته يابم از تو باز اشک ريزد نام من دشمن نهي گر مرا در دوستي تو ز چشم بي‌رخم بر ديده‌ي روشن نهي گفته بودي خون گري تا مهر عشق تو مرا در عشق تر دامن نهي گر بگريم...