راه بيني بود بس عالي نفس

راه بيني بود بس عالي نفس شاعر : عطار هرگز او شربت نخورد از دست کس راه بيني بود بس عالي نفس چون به شربت نيست هرگز رغبتت سايلي گفت اي به حضرت نسبتت تا که شربت باز گيرد زودتر گفت مردي بينم استاده زبر زهر من باشد اگر شربت خورم با چنين مردي موکل بر سرم اين نه جلابي بود کاتش بود با موکل شربتم چون خوش بود نيم جو ارزد اگر صد عالمست هرچ آنرا پاي داري يک دمست چون نهم بنياد بر اصلي که نيست ازپي يک ساعته وصلي که نيست از مراد يک نفس چندين...