راه بيني وقت پيچاپيچ مرگ

راه بيني وقت پيچاپيچ مرگ شاعر : عطار گفت چون ره را ندارم زاد و برگ راه بيني وقت پيچاپيچ مرگ پس از و خشتي به حاصل کرده‌ام از خوي خجلت کفي گل کرده‌ام ژنده‌ي برچيده‌ام بهر کفن شيشه‌ي پر اشک دارم نيز من آخرم آن خشت زير سرنهيد اولم زان اشک اگر خوني دهيد اي دريغا سر به سر به سرشته‌ام وان کفن در آب چشم آغشته‌ام زود تسليمم کنيد آنگه به خاک آن کفن چون در تنم پوشيد پاک بر سر خاکم نبارد جز دريغ چون چنين کرديد، تا محشر ز ميغ پشه‌اي با باد...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

راه بيني وقت پيچاپيچ مرگ

شاعر : عطار

گفت چون ره را ندارم زاد و برگ		راه بيني وقت پيچاپيچ مرگ
پس از و خشتي به حاصل کرده‌ام		از خوي خجلت کفي گل کرده‌ام
ژنده‌ي برچيده‌ام بهر کفن		شيشه‌ي پر اشک دارم نيز من
آخرم آن خشت زير سرنهيد		اولم زان اشک اگر خوني دهيد
اي دريغا سر به سر به سرشته‌ام		وان کفن در آب چشم آغشته‌ام
زود تسليمم کنيد آنگه به خاک		آن کفن چون در تنم پوشيد پاک
بر سر خاکم نبارد جز دريغ		چون چنين کرديد، تا محشر ز ميغ
پشه‌اي با باد نتوانست زيست		داني اين چندين دريغا بهر چيست
مي‌نيابد، اينت سودا و محال		سايه از خورشيد مي‌جويد وصال
جز محال انديشي او را نيست کار		گرچه هست اين خود محالي آشکار
او ازين بهتر چه انديشه دگر		هرک او ننهد درين انديشه سر
چون بپردازم ازين مشکل دلم		سخت‌تر بينم بهر دم مشکلم
خشک لب غرقاب دريا مانده		کيست چون من فرد و تنها مانده
نه مرا هم درد و محرم هيچ کس		نه مرا هم راز و هم دم هيچ کس
نه ز ظلمت خلوت روحي مرا		نه ز همت ميل ممدوحي مرا
نه سر نيک و سر بد نيز هم		نه دل کس نه دل خود نيز هم
نه قفاي سيلي دربان مرا		نه هواي لقمه‌ي سلطان مرا
نه بدل از خلق دوري يک دمم		نه به تنهايي صبوري يک دمم
همچنان کان پير داد از خود خبر		هست احوال من زير و زبر