نقشه ي گنج

يك درپوش آلومينيومي از صفحه ي ويجر محافظت مي كند و حكم نقشه ي گنج را دارد. دستورالعمل و چگونگي استفاده از صفحه ي گرامافون روي آن ترسيم شده است. اين دستورالعمل به زباني كاملاً علمي است كه احتمال مي رود در تمام هستي ثابت باشد. روي درپوش به وضوح مي توان هشت شكل را تشخيص داد. هفت تا ازاين شكل ها با هم ارتباط مفهومي دارند كه در صفحه ي بعد مفصلاً تفسير شده اند. شكلي كه از بقيه متمايز است و هيچ ارتباطي به دستورالعمل استفاده از صفحه ندارد «نقشه هاي تپ اختري» است كه مبداء ويجر در منظومه ي شمسي را نشان مي دهد. روي درپوش ويجر از اورانيوم 238 سبك و خالص مانند ساعتي راديواكتيوي استفاده شده است. به اين معني كه اگر روزي موجودات فرازميني توانستند به ويجر دست پيدا كنند بتوانند از روي اورانيوم باقي مانده روي درپوش سن صفحه ي گرامافون را تخمين بزنند. اين نقشه ي تپ اختري، 14 تپ اختر گوناگون را نشان مي دهد. علاوه براين، فاصله ي هر تپ اختر از خورشيد به همراه بسامد مشخصي در آن منقوش است. نيم خطي افقي نيز كه هيچ عددي روي آن ديده نمي شود رسم شده است كه موقعيت خورشيد نسبت به مركز كهكشان راه شيري را بيان مي كند. اكنون نسخه هاي نماديني از لوح زرين ويجر در موزه ها و مراكز علمي گوناگون نگه داري مي شود. موزه ي مركز پيشرانش ناسا، موزه ي فناوري برلين در آلمان و فرودگاه بين المللي دالس در ويرجيناي آمريكا از جمله ي آن ها هستند.

لوح هاي زرين ويجر اكنون در مرز منظومه ي شمسي قرار دارند و به زودي آن را ترك مي كنند. اما عده اي معتقدند شايد نخستين كساني كه به اين صفحات دست پيدا كنند خودمان باشيم، ما انسان ها، شايد در آينده بشر به چنان پيشرفتي در فناوري دست پيدا كند كه بتوانند ويجرها را دوباره به خانه بازگرداند. اگر اين كار صورت پذيرد در آن زمان شاهد گذشته ي خود در سال 1977/1356 خواهد بود. كارل ساگان درباره ي مأموريت ويجر چنين مي گويد: «فقط هنگامي كه اين فضاپيما پيدا خواهد شد و صفحه ي گرامافون به صدا درمي آيد كه تمدن هايي پيشرفته در فضاي ميان ستاره اي زندگي كنند. اما پرتاب اين بطري به سوي فضا، خود به تنهايي حرف هاي اميدواركننده اي درباره ي زندگي روي اين كره ي خاكي مي زند.»
منبع: نجوم شماره 210.