صبا ز منزل جانان گذر دریغ مدار *** وزو به عاشق بیدل خبر دریغ مدار
به شکر آنکه شکفتی به کام بخت ای گل *** نسیم وصل ز مرغ سحر دریغ مدار
حریف عشق تو بودم چو ماه نو بودی *** کنون که ماه تمامی نظر دریغ مدار
جهان و هر چه در و هست سهل و مختصر است *** ز اهل معرفت این مختصر دریغ مدار
کنون که چشمه ی قند است لعل نوشینت *** سخن بگوی و ز طوطی شکر دریغ مدار
مکارم تو به آفاق می برد شاعر *** از و وظیفه و زاد سفر دریغ مدار
چو ذکر خیر طلب می کنی سخن این است *** که در بهای سخن، سیم و زر دریغ مدار
غبار غم برود حال خوش شود حافظ *** تو آب دیده ازین رهگذر دریغ مدار
تفسیر عرفانی
1.ای باد صبا!ای پیک عاشقان!از اینکه بر کوی معشوق بگذری و از او برای این عاشق بیدل و شیدا خبری بیاوری دریغ مکن که ممکن است پاسخ محبت آمیزی داشته باشد.
2.ای گل سرخ!به شکرانه ی آنکه مطابق میل و آرزوی بخت موافق و اقبال نیک عاشقانت شکفته شدی و به بوستان آمدی، بوی خوش وصالت را از این بلبل عاشق و شیدا دریغ مدار و به او چهره بنما.
3.ای معشوق!من از آن زمان که چون ماه نو،بسیار جوان و نابالغ بودی عاشق تو بودم،اکنون که چون ماه بدر به کمال زیبایی رسیده ای و بالغ شدی، نگاه و توجه خود را از من دریغ مکن.
4.دنیا و هر چیز که در آن هست، همه بی ارزش و ناچیز است؛ پس این مختصر لذت دیدار و وصال را که از بهره های ناچیز این دنیا است، از عارفان اهل دل دریغ مکن.
5.ای یار!اکنون که لب سرخ و نوشین تو سرچشمه ی سخنان و بوسه های شیرین است، سخن بگوی و از این طوطی عاشق، قند لبانت را که بوسه ای شیرین است، دریغ مکن.
6.شاعر با سرودن شعر و ترانه ای لطیف و پر معنی از خصایص تو، بخشش ها و بزرگواری های تو را در سراسر عالم می پراکند.پس تو نیز از او توشه ی سفر و پرداخت وجه و مستمرّی برای طی این مسیر را دریغ مکن.
7.هنگامی که خواهان نام نیک هستی، به این نکته و مطلب توجه داشته باش که در برابر ارزش و بهای شعر و سخنی که این نام و یاد نیک را زنده نگه می دارند، از دادن سیم و زر دریغ مکن.
8.ای حافظ!سرانجام گرد و غبار اندوه و غم عشق از دلت می رود و حالت خوش می شود.تو نیز در این راه از ریختن اشک دریغ مکن تا خدا در دل آن دوست بیندازد و او اسباب دلخوشی تو را فراهم کند.
باقریان موحد، رضا؛ (1390)، شرح عرفانی دیوان حافظ بر اساس نسخه دکتر قاسم غنی و محمد قزوینی، قم: کومه، چاپ اول