نويسنده: علي محمدي آشناني
علامه قطب الدين در کتاب درّه التاج، هم چون خواجه طوسي، طبقات مدينه ي فاضله را پنج طبقه دانسته است: 1. افاضل: حکيمان و روحانيون؛ 2. ذوالالسنه: خطيبان و شاعران و نويسندگان؛ 3. مقدّرون: اندازه گيران؛ 4. مجاهدان: جنگ جويان و نگهبانان؛ 5. ماليون: کاسبان، فروشندگان و کشاورزان.
وي رؤساي مدينه ي فاضله و گروه حاکمان را به ترتيب اين گونه معرفي کرده است: (1)
1. ملک و رئيس اوّل: با شش ويژگي: 1. حکمت 2. عقل تام 3. نيکي اقناع 4. نيکي قدرت تخيل، 5. قدرت بر جهاد 6. سلامت؛
2. اگر شش شرط پيش گفته نبود، شورايي که هر يک داراي آن صفات باشند، قائم مقام او شوند. ( رياسة الافاضل )؛
3. کسي که به شرايع و سنن دانا بوده، توانِ استنباط داشته باشد، قدرت تمييز و قدرت اقناع و جهاد و نيکويي رأي = رئيس سنّت ( مَلِک السّنة )؛
4. جمعي که با هم داراي آن صفات باشند = رؤساي سنّت.
مدينه ي فاضله وي نيز بر اساس عدل و محبت و فضيلت اداره شده و شهروندان در اعتقاد به مبدأ، منتهي و راه رسيدن به سعادت با هم مرتبط و داراي پيوند مي باشند. به افراد، کار بسيار وانگذارند و هر کار را به دليل صلاحيت واگذارند. در بررسي گزارش ها و اعمال حکومت مثل سليمان باشند که عدالت، تواضع، مشورت، جود ديني فراهم آوردن راحت رعيت حتي با به زحمت افکندن خود و پيروي از شريعت، عفو و رعايت آداب معاشرت، همراه است. (2)
پي نوشت ها :
1. متولد 634 ق، عارف و طبيب شيرازي شاگرد خواجه نصير الدين طوسي و صدرالدين قونوي، متوفا به سال 710ق.
2. قطب الدين شيرازي، درة التاج، ص 117-111.
محمدي آشناني، علي؛ (1392)، جامعه آرماني قرآن کريم، قم: مؤسسه بوستان کتاب، ( مرکز چاپ و نشر دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، چاپ اول
