به درستی كه خداوند پيامبران خود را به اخلاق نيكو مختص كرده است. هركس داراى آن اخلاق نيكو باشد خدا را شكر كند و هر كس كه آنها را

عبد الله بن بُكير از امام جعفر صادق عليه السلام نقل مى كند:
إِنَ اللّه َ تَباركَ وَتَعالى خَصَ الاَنْبِياءَ بِمَكارِمِ الْأَخْلاقِ، فَمَنْ كانَتْ فيهِ فَلْيَحْمِدِاللّه َ عَلى ذلِكَ وَ مَنْ لَمْ تَكُنْ فيهِ فَلْيَتَضرَّعْ إِلىَ اللّه ِ وَ لِيَسْأَلْهُ إِيّاهُ. قالَ قُلْتُ: جُعِلْتُ فِداكَ وَ ماهِىَ؟ قالَ عليه السلام: اَلْوَرَعُ وَ الْقُنُوعُ، وَ الصَّبْرُ، وَ الشُّكْرُ، وَ الْحِلْمُ وَ الْحَيـاءُ وَ السَّـخاءُ وَ الشَّـجاعَةُ، وَالْغِيْرَةُ وَ الْبِرُّ وَ صِدْقُ الْحَديثِ وَ أَداءُ الْأَمانَةِ؛

زمانى كه امنيت از بين مردم رخت بربندد و مردم بر اسبان سوار شوند (و به تاخت و تاز پردازند) و از زنها و بوى خوش كناره گيرى كنند،

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِذا فُقِدَ الاَْمْنُ مِنَ الْعِبادِ وَ رَكِبَ النُّّاسُ عَلَى الْخُيُولِ وَ أَعْتَزَلُوا النِساءَ وَ الطّيبَ فَالْهَرْبُ الْهَرْبُ عَنْ جَوارِهِمْ. فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِداكَ، اِلى أَيْنَ؟ قالَ: اِلَى الْكُوفَةِ وَ نَواحيها، أَوْ اِلى قُم وَ حَواليها فَاِنَّ الْبَلاءَ مَدْفُوعٌ عَنْهُما؛

خدا داراى حرمى است كه آن مكّه است، و پيامبرش هم حرمى دارد كه مدينه است، و اميرالمؤمنين هم حرمى دارد كه كوفه است، و ما هم داراى

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ لِلّهِ حَرَما وَ هُوَ مَكَّةُ، وَ لِرَسُولِهِ حَرَما وَ هُوَ الْمَدينَةُ، وَ لاَِميرِ الْمُؤمِنينَ حَرَما وَ هُوَ الكُوفَةُ، وَ لَنا حَرَما وَ هُوَ قُم، وَ سَتُدْفَنُ فيها امْرَأةٌ مِنْ وُلْدى تُسَّمى فاطِمةُ، مَنْ زارَها وَ جَبَتْ لَهُ الجَنَّةُ (قَالَ عليه السلامذلِكَ وَ لَمْ تُحْمَلْ بِمُوسى أُمَّهُ)؛

خراسان، خراسان، سجستان، سجستان! گويا مردم آن دو جا را مى بينم كه سوار بر شتران شده و با سرعت به طرف قم مى روند.

يكى از ياران امام صادق عليه السلام مى گويد: ما خدمت امام صادق عليه السلام نشسته بوديم. حضرت فرمودند:
خُراسانْ! خُراسانْ! سَجِسْتان! سِجِسْتان! كَاَنّى أَنْظُرُ اِلى أَهْلِهِما راكِبينَ عَلَى الجِمالِ مُسْرِعينَ اِلى قُم؛

هنگامى كه فتنه همه شهرها را فرا گرفت، به شهر قم و اطراف آن رو آوريد، زيرا گرفتارى از قم دفع شده است.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِذا عَمَّتِ البُلْدانَ الْفِتَنُ فَعَلَيْكُمْ بِقُم وَ حَواليها وَ نَواحيها، فَاِنَّ الْبَلاءَ مَدْفُوعٌ عَنْها؛

هنگامى كه بلا و گرفتارى همگانى شد، امنيت در كوفه و اطراف آن (از سواد) و در قم خواهد بود، و قم براى انسان هراسناك و در حال حركت

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِذا عَمَّتِ الْبَلايا فَالاَْمْنُ فىكُوفَةَ وَنَواحيها مِنَ السَّوادِ وَقُم مِنَ الْجَبَلِ، وَنِعْمَ المَوْضِعُ «قُم» لِلْخائفِ الطّائِفِ؛

براى قم فرشته اى است كه بالهايش را بر آن گسترده است، هيچ ستمگرى قصد بد به قم نمى كند مگر اين كه خداوند او را ذوب مى كند همانند

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ لَعَلى قُم مَلَكا رَفْرَفَ عَلَيْها بِجَناحَيْهِ لا يُريدُها جَبّارٌ بِسُوءٍ اِلاّ أَذابَهُ اللّه ُ كَذَوْبِ الْمِلْحِ فِى الْماءِ؛

در شهر قم شيعيان و دوستان ما هستند، در آينده ساختمان در آن شهر زياد مى شود، و مردم راهى آنجا شده و در آن شهر اجتماع مى كنند تا

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
فى قُم شيعَتُنا وَمَوالينا، وَتَكْثُرُ فيهَا الْعِمارَةُ، وَ يَقْصُدُهُ النّاسُ وَيَجْتَمِعُونَ فيهِ حَتّى يَكُونَ أَلْجَمْرُ بَيْنَ بَلْدَتِهِمْ؛

امام صادق(علیه السلام) یادى از کوفه کردند و فرمودند: کوفه به زودى از مؤمنان خالى مى شود، و علم از آن جمع مى شود همان طور که مار

امام صادق علیه السلام یادى از کوفه کردند و فرمودند:
سَتَخْلُو کُوفَةُ مِنَ الْمُؤمِنینَ وَیَأْرِزُ عَنَهَا الْعِلْمُ کَما تَأرِزُ الْحَیَّةُ فى جُحْرها، ثُمَّ یَظْهَرُ الْعِلْمُ بِبَلْدَةٍ یُقالُ لَها قُم، وَیَصیرُ مَعْدِنا لِلْعِلْمِ وَالفَضْلِ حَتّى لایَبْقى فِى الاَْرْضِ مُسْتَضْعَفٌ فىالدّینِ حَتَّى الْمُخَدَّراتِ فیالْحِجالِ، وَ ذلِکَ عِنْدَ قُرْبِ ظُهُورِ قائِمِنا؛

امّا رىّ پس واى بر آن از دو طرفش، و امنيت و آرامش در آن از طرف قم واهل قم است. سؤال شد دو طرفش كدامند؟ امام(عليه السلام) فرمودن

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
فَاَمَّا الرِّىّْ فَوَيْلٌ لَهُ مِنْ جَنا حَيْهِ، وَ اِنَّ الاَْمْنَ فيهِ مِنْ جَهَةِ قُم وَ أَهْلِهِ، قيلَ وَ ما جَناحاهُ؟ قالَ عليه السلام: اَحَدُهُما بَغْدادُ، وَ الآخَرُ خُراسانُ؛