عزت نفس کودک، نقش والدین در رشد آن

عزت نفس کودک را برانگیزید به جای اینکه از او توقع داشته باشید که آن را در خود داشته باشد.
 

چکیده : یکی از عوامل مهم در رشد شخصیت کودکان، پرورش حسن اعتماد به نفس در آنها است. برای این که کودکان بتوانند از حداکثر ظرفیت ذهنی خود بهره‌مند شوند، باید بتوانند نسبت به خود خوشبین و نسبت به محیط اطراف دارای احساس توانایی بوده‌ از انگیزه‌های قوی برای تلاش برخوردار باشند و به یک کلام اینکه باید از حس اعتماد به نفس برخوردار شوند و عزت نفس داشته باشند.

تعداد کلمات 1312 / تخمین زمان مطالعه 7 دقیقه

 

یک مثل قدیمی و خوب هست که می‌گوید: والدین تأثیرگذار، به فرزندان شان ریشه‌هایی برای رشد و بال‌هایی برای پرواز می‌دهند. هر کودکی به حس امنیت از طریق پایه‌هایی محکم (والدین) نیاز دارد و همینطور اعتماد به نفس که بتواند آن پایه‌های محکم (والدین) را ترک کند.
بخش مهم دوره کودکی، عبارت است از کمک والدین برای رشد عزت نفس کودک . عزت نفس، اطمینانی است که ما را قادر می‌سازد تا از پس چالش‌های اساسی زندگی برآییم و همچنین حس آنکه ما لیاقت خوشبخت شدن را داریم. عزت نفس باعث می‌شود که به ذهن خود اعتماد داشته باشیم. عزت نفس به این معنی است که ما به ارزش‌های وجودی‌مان که حق داریم محترمانه و درست با ما رفتار شود و حق خود برای خوشبختی و لذت‌های شخصی، اعتماد داریم.
 

پرورش عزت نفس در زمان کودکی فرزندان تان اهمیت زیادی دارد. همینطور که ما رشد می‌کنیم و به بزرگسالی می‌رسیم، دائم با انواع مشکلات مواجه می‌شویم. کودک یا بزرگسالی که خود را باور دارد، نسبت به کودکی که به خود شک دارد، کنار گذاشته شده یا گوشه‌گیر و خجالتی است، موفق‌تر زندگی می‌کند.
کسی که به توانمندی‌های خود اعتماد ندارد، در اغلب اوقات اجازه می‌دهد تا دیگران زندگی او را شکل بدهند. اجازه‌ی دخالت به دیگران دادن، بعید به‌نظر می‌رسد نکته مثبتی در زندگی داشته باشد.
مسئله مهم دیگر آن است که بچه‌هایی که درک درستی از ارزشمندی خودشان دارند، با مردم بهتر رفتار می‌کنند. و همین انتظار را از افراد دارند. این کودکان، بدرفتاری را تحمل نمی‌کنند؛ بنابراین، وقتی ببینند شخصی با آنها خوب رفتار نمی‌کند، رابطه را ادامه نمی‌دهند و به دنبال رابطه‌ای هستند که با آنها بهتر رفتار شود.

رعایت نکات ساده ذیل باعث رشد عزت نفس کودک می‌گردد:

بچه‌ها در محفظه و یک فضای محدود بزرگ نمی‌شوند، بلکه در اجتماع و با مردم رشد می‌کنند. بیشتر یادگیری‌های اولیه توسط والدین، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها، اقوام و کسانی که به محیط خانواده وارد می‌شوند، اتفاق می‌افتد. مهمترین عامل برای اینکه به فرزندتان، ساختن پایه‌های یک زندگی شاد را در بزرگسالی آموزش دهید، این است که از همان اوایل کودکی با آنها با مهربانی، احترام و درست رفتار کنید. در نتیجه، کودک این رفتارها را رفتارهایی عادی و معمول می‌داند و آنها را انتظار دارد. کودک، این نوع رفتار محترمانه را به‌عنوان بهترین راه برای ارتباط با افراد درک خواهد کرد. بنابراین وقتی که فرزند شما با رفتار نادرست مواجه می‌شود، آن رفتار را قابل قبول و پذیرفتنی نمی‌داند.
 گاهی کودک، حس دوست داشته شدن را از طرف والدین می‌فهمد، اما احترام گذاشتن آنها را به خود نمی‌بیند.
وقتی این اتفاق می‌افتد و کودکان بوسیله بزرگترها جدی گرفته نمی‌شوند، سرخورده و ناامید می‌شوند.
خاطرم هست که یکی از مراجعانم می‌گفت: «با اینکه می‌دانم پدرم برایم می‌میرد، با دیگران مهربان‌تر و محترمانه‌تر صحبت می‌کند تا من. و این خیلی برایم گیج‌کننده است.»
استراتژی: وقتی بچه‌ها صحبت می‌کنند، به آنها نگاه کنید و به حرفهای شان گوش دهید، حرف شان را قطع نکنید و جمله‌ها را برایشان کامل نکنید. بی‌دلیل آنها را تصحیح نکنید، یا وقتی با شما حرف می‌زنند کار دیگری انجام ندهید. کودکان می‌توانند بی‌صبری یا بی‌علاقگی ما را هنگام صحبت کردن شان متوجه شوند.

برای مثال، یک روز نوه‌ام را با دستهایم بالا گرفته بودم و تاب می‌دادم. کاری بود که خودش دوست داشت. اما یکباره گفت: «منو بذار پایین پدربزرگ». اما چون خودم اینکار را خیلی دوست داشتم، ادامه دادم. بعد به من گفت: «به من گوش نمی‌کنی پدربزرگ». متوجه شدم که نباید اینکار را می‌کردم و او را پایین گذاشتم.
با گوش دادن به آنچه نوه‌ام گفت، به احساس و نظرش احترام گذاشتم. کودکی که اجازه نداشته باشد برای هرچه که برایش اتفاق می‌افتد حرف بزند، در بزرگسالی نمی‌تواند نظراتش را بیان کند. رشد عزت نفسکودک با احترام به خواست و نظر کودک حاصل می‌شود. باید به نیازهای کودک توجه کرده و احترام بگذاریم.
 

قبل از اینکه کودک کلمات را متوجه شود، لمس شدن و نوازش را می‌فهمد. ابراز محبت بدون لمس کردن پذیرفتنی نیست. بغل کردن و بوسیدن کودک تان و گرفتن دست هایش، راه های خیلی اساسی و مهم برای بیان عشق، آرامش، حمایت و مراقبت هستند.
محرک‌های حسی که با لمس کردن به سمت مغز فرستاده می‌شوند، باعث رشد مغز می‌شوند. بچه‌ها نیاز دارند که احساس کنند ارزشمند و دوست‌داشتنی هستند.
 

من از کلمه برانگیختن استفاده کردم. شما نمی‌توانید به یکباره عزت نفس را از جایی بیرون از وجود او به کودک بدهید. عزت نفس همیشه در درون کودک ایجاد می‌شود و رشد می‌کند.
چطور می‌توانید عزت نفس را در کودک برانگیزید؟ واضح است که اگر شما با فرزندتان با عشق و احترام رفتار کنید و او را همان گونه که هست بپذیرید، در اینصورت فضایی را به وجود می‌آورید که احتمال زیادی دارد کودک، پیام شما را درونی کند و حس قوی «هویت شخصی» را در درون آنها ایجاد می‌کند.
والدین باید به خاطر داشته باشند که در روندی که برای یادگیری تلاش می‌کنند، احترام گذاشتن به نیازهای کودک اهمیت بسیاری دارد.
ممکن است پدر و مادرها بخواهند درباره موضوعات خیلی زود وارد عمل شوند و پاسخ یک مساله را بدهند و یا به‌سرعت راه‌حل مسائل را به کودک نشان دهند. اما واقعیت این است که دست و پنجه نرم کردن کودک در مراحل یادگیری، به هیچ وجه بدین معنا نیست که همه چیز دارد اشتباه پیش می‌رود.
همه انواع یادگیری، احتیاج به تلاش و کلنجار رفتن دارد. بخشی از احساس موفقیتی که از یادگرفتن به‌دست می‌آید، به‌خاطر مشغول شدن با یک مشکل و غلبه کردن بر آن به‌خاطر تلاش‌هایی که خودتان کرده‌اید، است.
با اینکه پدر و مادرها با حسن نیت برای حل کردن مشکل کودک، تلاش می‌کنند؛ اما در واقع مراحل یادگیریکودک را متوقف می‌کنند. کودکان احتیاج دارند اندازه توانمندی‌هایشان را بدانند تا بتوانند بر مشکلات غلبه کنند، حتی اگر تلاش زیادی را بطلبد. رشد عزت نفس کودک زمانی شکل می‌گیرد که کودک عملاً توانمندی‌های خود را تجربه کند. اجازه دهید این اتفاق بیفتد.
 

حمایت کردن از کنجکاوی کودک، اهمیت زیادی دارد و به رشد عزت نفس کودک منجر می‌گردد. به این سوالات ناشی از کنجکاوی توجه کنید و آنها را جدی بگیرید، به جای اینکه آنها را نادیده بگیرید و یا احمقانه و بی‌اهمیت بدانید.
بچه‌ها در دنیایی زندگی می‌کنند که کاملاً برای آنها جدید است و همه چیز را باید از پایه و ابتدا بیاموزند. سوالات آنها بخشی از روند جهت‌گیری فکری آنان را در طول زمان شکل می‌دهد.
راه‌حل: یکی از مهمترین مواردی که می‌توانید برای پرورش کنجکاوی کودک انجام دهید این است که به جای آنکه به آنها یاد دهید به چه چیزی فکر کنند، چگونه اندیشیدن را به آنها یاد دهید.
یکی از مسئولیت‌های پدری و مادری و یا معلمان، آماده کردن کودک برای زندگی کردن به‌عنوان یک فرد مستقل در بزرگسالی است. این آماده‌سازی فقط موضوعاتی مانند خواندن، نوشتن، ریاضی یا طرز رفتار و برخورد نیست.
زندگی موفق در بزرگسالی اساساً به توانایی تفکر، و توانایی آموختن بستگی دارد.

منبع : dr-sanaie.com