5 روش برای حل اختلافات در زندگی

اشتباهی که بسیاری از افراد مرتکب آن می‌شوند این است که در هنگام اختلاف، زبان خود را با کلمات زشت آلوده می‌کنند و با آن کلمات آتش خشم را بیشتر می‌کنند.
 

اختلاف داشتن در زندگی زناشویی بسیار طبیعی است. چون دو نفر از دو دنیای متفاوت، با تربیتی متفاوت وارد یک رابطه ی مشترک شدند. اگر در زندگی خودتان اختلاف دارید و سر آن با یکدیگر بحث می کنید نترسید و احساس نکنید که بدبخت ترین افراد هستید. شما به آخر خط نرسیدید این جاده زندگی کماکان ادامه دارد و شما فقط توی دست انداز های این جاده افتادید، اگر دقت می‌کردید و حواستان به جاده بود از دست اندازها و سرعت گیرها را به آرامی عبور می‌کردید و صدمه نمی خوردید.  باید مواظب باشید با احتیاط از کنار اختلافات زندگی تان عبور کنید و ذهن خودتان را درگیر این کارهای لغو نکنید. وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا. و آنان هستند که به ناحق شهادت ندهند و هرگاه به عمل لغوی (از مردم غافل) بگذرند بزرگوارانه از آن در گذرند.[1]

انگیزشی: به دست اندازها و سرعت گیرهای جاده (اختلافات و نزاع های خانوادگی) توجه نکنید، به مقصدی که هدف تان است توجه کنید (آرامش در زندگی مشترک). 

شما می توانید بهترین باشید و اختلافات را به سادگی حل کنید به شرطی که این نوشته را به خوبی بخوانید و آنها را در زندگی خودتان پیاده سازید. 
 

اشتباهی که بسیاری از افراد مرتکب آن می‌شوند این است که در هنگام اختلاف، زبان خود را با کلمات زشت آلوده می‌کنند و با آن کلمات آتش خشم را بیشتر می‌کنند. به این نکته ی عمیق حتما فکر کنید که کسی که رو به روی شما قرار گرفته است، دوست یا همکار و یا فامیل دور شما نیست، که بتوانید به راحتی از دستش بدهید. قرار نیست تمام احساسات بدی که در این رابطه به شما تحمیل شده است، طی یک اقدام آنی و با الفاظ زشت بیان شود. گاهی شدت دردی که کلمات به انسان وارد می کنند حتی از زخم های بدنی هم عمیق تراست. کلمات حرمت دارند و رابطه ی زناشویی هم محترم ترین نوع رابطه است.

نکته: دشنام دادن باعث کینه توزی و دشمنی می شود، شخصی از قبیله بنی تمیم به خدمت پیامبر رسید و عرض کرد مرا موعظه کنید در بین مواعظ حضرت این جمله بود: به مردم فحش مده که باعث دشمنی آن ها می شود.[2] 
 

سکوت کردن، به فرد فرصت می دهد تا خونسردی خود را بازیابد و آرام گیرد. پس از هر سکوتی، می‌توان با ملایمت و آرامش بیشتری گفت و گو را ادامه داد" [3] می خواهم یک تکنیک به شما یاد بدهم که خیلی بکار شما می‌آید، قبل از انجام دادن هرکاری سعی کنید سه ثانیه فکر کنید و بعدش حرف بزنید. با همین تکنیک سه ثانیه ای به مرور زمان صبر شما بیشتر می‌شود و خیلی راحت تر می توانید اختلافات را حل کنید. 

امام صادق( علیه السلام) فرمود: «دلیل العاقل التفکر و دلیل التفکر الصمت؛ نشانه عاقل فکر کردن و نشانه فکر کردن، سکوت نمودن است. »[4] امام رضا (علیه السلام) «ان الصمت باب من ابوااب الحکمة، ان الصمت یکسب المحبة انه دلیل علی کل خیر؛ سکوت دری از درهای دانش است، سکوت محبت می آورد، و دلیل و راهنمای همه خیرات است.[5] 
 

زوج ها بهتر است به جای این که مدام از هم ایراد بگیرند، مهارت گوش کردن را در خودشان بالا ببرند. بعضی مواقع به دلیل این که زن یا مرد به درستی به حرف های همسرش گوش نمی دهد، ممکن است از جمله ای برداشت اشتباه کند و همین عاملی برای جر و بحث شود.
 

احتمال اینکه ما مرتکب اشتباهی شویم وجود دارد پس نباید کسی را که مرتکب اشتباهی شده سرزنش کنیم. و نکته بعدی اینکه؛ اگر ما مرتکب اشتباهی شده باشیم و کسی بخواهد آن اشتباه را به رخ ما بکشد چه حس بدی به ما دست می‌دهد پس اشتباهات دیگران را هم به رخ آنها نکشیم چون سبب رنجش خاطر آنها می‌شویم. اگر به دنبال این هستید تا زندگی خودتان را حفظ کنید باید.
 

شما به عنوان یک الگو برای فرزندتان هستید اگر شما در رفتارتان دقت نداشته باشید و در مقابل آنها با یکدیگر دعوا کنید و از اختلافات خودتان صحبت کنید، ذهن فرزندتان را مشوش می کنید درباره آینده و انتخاب همسر و زندگی مشترک. شما الگو هستید و سعی کنید بهترین باشید. 
 

این کارتان فقط اثر منفی دارد و هیچ سازندگی به همراه ندارد. به جای اینکه قهر کنید سعی کنید با هم صحبت کنید تا مشکل را حل کنید.

نکته پایانی: برای حل مشکل وقت بگذارید. گوشی موبایل، تلفن، روزنامه، و بقیه مواردی که باعث پرت شدن حواس می شود را از دسترس خارج کنید. سعی کنید به نتیجه یی برسید که هر دو طرف راضی باشید. اگر به چنین نقطه ای نرسیدید، نتیجه بگیرید که بر سر این موضوع تفاهم ندارید و آتش بس کنید. 

پی نوشت :
[1] قرآن کریم، سوره فرقان، آیه 72
[2] لاتسبوا الناس فتکسبوا العدواه لهم او بینهم. ( کافی، ج۲، ص۳۶۰؛ وسائل، ج۸، ص۶۱۰ ).
[3] مسلم داودی نژاد، رازهای تسخیر قلب همسر، قم: مهر دلدار، 1392، صفحه 194. 
[4] محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1407 ق ، جلد 75، صفحه 300.
[5] محمدبن یعقوب کلینی، اصول کافی، تهران: اسلامی، 1407 ق، جلد 2، صفحه 113.