5 کار مهم برای بدست آوردن اعتماد به نفس

اعتماد به نفس یک نوع طرز فکر مثبت و خوشبینانه  راجع به خودتان و توانایی‌هایتان است و درست همان زمانی که همه چیز به‌ هم می‌ریزد و آشفته به نظر می‌رسد ، می‌تواند به فریادتان برسد و به شما کمک کند تا در برابر مشکلات‌تان قوی باشید و آنها را به راحتی پشت سر بگذارید. 

اعتماد به نفس می‌تواند یک نردبانی باشد برای رسیدن به موفقیت و پیشرفت،افراد موفق بخش بزرگی از موفقیت‌شان را مدیون اعتماد به نفس‌شان هستند.هرکسی دوست دارد کمی اعتماد به نفس بیشتر داشته باشد، اعتماد به نفس مثل پول است که هرکس دوست دارد کمی بیشتر داشته باشد و داشتن مقداری زیادی از آن  مسیر شما را در راه رسیدن به اهداف تان هموار تر می کند.شما هم دوست دارید که اعتماد به نفس شما بالا برود اما نمی‌دانید که از چه طریقی باید آن را ارتقاء دهید، با ما همراه باشید. 

برای رسیدن به اعتماد به نفس راه های وجود دارد که انسان با پیمودن آنها اعتماد به نفس پیدا می‌کند. قبل از اینکه راهکارها را بیان کنم لازم است این نکته را فراموش نکنید که با تمرین و تکرار می‌توان هر مهارتی را به دست آورد و اعتماد به نفس خودتان را در آن افزایش دهید.اما باید بهای آن را بپردازید. ممکن است در اوایل کار اشتباه کنید و گند بزنید اما نباید پا پس بکشید و باید ادامه دهید تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهید و به سطح مهارتی که می‌خواهید برسید.
 

انسان باید در تمام مراحل زندگی به خداوند توکل کند و از او کمک بخواهد، یکی از دلایلی که سبب می‌شود تا اعتماد به نفس انسان از بین برود یاس و ناامیدی است. کسی که به خداوند توکل کند، هرگز یاس و ناامیدی به خود راه نمی‌دهد. توکل به خداوند موجب خودباوری شخص می‌شود و توانایی های او را شکوفا می‌سازد و اعتماد به نفس او را تقویت می‌کند. امام علی (علیه السلام) فرمودند : لا یَصْدُقُ إِیمَانُ عَبْدٍ، حَتَّى یَکُونَ بِمَا فِی یَدِ اللّهِ أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِی یَدِهِ. ایمان بنده ای تصدیق نمی‌شود، مگر آنکه توکل و اعتماد او به آنچه در دست خداست بیشتر از آن باشد که در دست اوست. [1] باور به اینکه خداوند توانایی انجام هر کاری را دارد بسیاری از مشکلات روحی ما حل خواهد شد. 
 

همان طور که خود بزرگ بینی از آفات شناختِ خود است، خود کم بینی و خود کوچک بینی نیز انسان را از شناخت گنجینه های درونی اش باز می دارد. با اندکی تفکر و جست وجو در گذشته خود در می یابید، کارهای موفقیت آمیز بسیار داشته اید و فرد مفیدی هستید. خود کم بینی به جای اینکه شما را در مسیر رشد و کمال و میل به پیشرفت قرار دهد، بیشتر سبب کسالت و احساس خستگی و ناامیدی می شود. انسانی که همه عواطف و احساسات خود را شناخت و آنها را به عنوان جزیی از وجودش پذیرفت، ضعف‌هایش را با تشویش کمتری جبران خواهد کرد و در مقابل ، نقطه‌های قوت شخصیتش را آسان‌تر و سریع‌تر شکوفا خواهد ساخت. انسان خودباور به یقین می‌‌داند که «رشد و بالندگی ، با رکود و احساس شکست، سازگار نیست».[2] 
 

 ورزش کردن اثر فوق العاده و عمیقی بر اعتماد به نفس دارد چرا که ورزش کردن منظم باعث می شود تا انرژی شما بالا برود و مواد شیمیایی گوناگونی مثل اندروفین و تستوسترون تولید کند که شما را به حالت مثبت تری سوق می دهد. ورزش کردن باید به صورت منظم صورت گیرد تا تأثیر فوق‌العاده ای خودش را بر روی اعتماد به نفس شما بگذارد. 
 

هرگز خود یا موفقیت هایتان را با دیگران مقایسه نکنید. همواره به رقابت با خویش بپردازید؛ زیرا هر کس از شرایط و امکانات خاص خود برخوردار است. اگر هم خودتان را مقایسه کردید سعی کنید تا نقاط مثبت خودتان را تقویت کنید و با خودتان مرور کنید که چه بودید و چی شدید. 
 

یکی از راه های که باعث تقویت اعتماد به نفس می‌شود، دوری کردن از تنبلی و سستی است. فردی که تنبل است، دلش می‌خواهد یک جا بماند و بیرون نرود و به مرور زمان این تنبلی باعث می‌شود از اجتماع دور شود و دور شدن از اجتماع  سبب سرکوب شدن اعتماد به نفس می‌شود.  اگر این تنبلی و سستی به صورت یک عادت برای شخص درآید، حربه ای برای سرکوبی موفقیت های او می‌شود و در مقابل، حرکت و تلاش منشا تمام سعادت هاست. [3]
 

اعتماد به نفس ما از موفقیت های کوچکی سرچشمه می گیرد که روزانه به دست می آوریم و پلی میشود برای اینکه دانش ما را به مرحله عمل برساند. شاید آنها هدف نهایی ما نباشند؛ اما هر یک در جای خود بسیار مهم اند. حتی یک دلگرمی ساده از طرف همکارمان یا تعریف و تشکر از ما به خاطر کار مثبتی که انجام داده ایم، می تواند اعتماد به نفس مان را بسیار افزایش دهد

پی نوشت :
[1] محمدبن‌حسین شریف‌الرضی، نهج‌البلاغه، ترجمه دشتی، قم: الهادی 1387چاپ 32، حکمت 310، صفحه 702.
[2] امید حمیدی، روانشناسی شخصیت، تهران: انتشارات سیمیا، صفحه 59.
[3] محمود اکبری، مهارت های زندگی، قم: فتیان، 1396 چاپ شانزدهم، چاپ زلال کوثر، صفحه 119.