بحث درباره تفاوت های جنسی را چگونه ارزیابی کنیم؟ (بخش دوم)

بسیاری از فمینیست های غیر دانشگاهی از پژوهش های مؤید تفاوت های اساسی میان دو جنس، خشمگین هستند.
 

فمینیست هایی که اتهاماتی از این دست وارد می کنند، غالبأ ابایی ندارند که بگویند اصول سیاسی شان بر قضاوت های علمی شان تأثیر می گذارد. آن فاستر – استرلینگ اذعان می کند که «...درباره ادعاهای مربوط به نابرابری زیست شناختی، شواهدی با بالاترین استانداردها» را می طلبد. خانم شیلا توبیاس، نویسنده کتاب غلبه بر اضطراب ریاضیات می گوید که در زمینه موضوع دختران و ریاضیات به شدت پژوهش می کند تا به حقیقت دست یابد، اما پژوهش او برای این هم هست که همگان را به این باور برساند که دختران توان آن را دارند که درست مانند پسران عمل کنند.
 

همان گونه که ایگلی می گوید، فمینیست های دانشگاهی در اصل پژوهش های مرتبط با تفاوت های جنسی را دوست داشتند؛ زیرا مطمئن بودند نتایج این پژوهش ها نشان خواهند داد که چنین تفاوت هایی یا اصلا وجود ندارند یا ناچیز هستند و در نتیجه، مردسالاری فرو خواهد پاشید. خانم نائومی وایستاین  با یاد کردن از گذشته می گوید: «ما واقعا بر این باور بودیم که به زودی خواهیم توانست جهان را تغییر دهیم».
 

اما به جای آن، شواهد جدید حکایت از تفاوت های چشمگیر و پایدار دارند؛ از این رو، اکنون بسیاری از فمینیست ها می گویند تفاوت های جنسیتی از دغدغه های فمینیسم نیستند. آنها عقیده دارند که با تأکید بر این تفاوت ها، از آن عوامل اجتماعی که سبب ایجاد آنها می شوند و از روش هایی که جامعه از طریق آنها، تفاوت را به زیان زنان می کند، غافل می شویم.
 
بسیاری از فمینیست های غیر دانشگاهی از پژوهش های مؤید تفاوت های اساسی میان دو جنس، خشمگین هستند. گلوریا استاینم این پژوهش ها را به فرودست نگهداشتن زنان و حتی ضد آمریکایی بودن متهم می کند. گلوریا آلرد تأکید می کند که این پژوهش ها برای زندگی دختران ما و برای زندگی مادران ما زیان آور و خطرناک است.
 
درون دانشگاه ها نیز فمینیست ها به همان اندازه خشمگین هستند. هنگامی که راشل گر تحقیق خود پیرامون تفاوت فعالیت های مغزی دو جنس را ارائه کرد، گروهی از دانشجویان دختر رشته پزشکی از او خواستند نتایج پژوهش خود را اعلام نکند. زمانی که آلیس ایگلییبافته های خود را مبنی بر زیر سؤال بردن اجماع قدیمی بر سر تفاوت های جنسی، ارائه کرد، افراد حاضر در جلسه شروع به کوبیدن پای خود به زمین و ترشرویی کردند. کار اولیه کامیلا بن بو درباره تفاوت های جنسی در زمینه ادراک، به این منجر شد که انجمن علوم زنان آمریکا جلسات خود را به مدت چند ساعت تعطیل کند تا وقتشان برای حمله به پژوهش او آزاد شود.
 
به نظر می آید پژوهشگرانی که درباره تفاوت های جنسی تحقیق می کنند، متقاعد شده اند که تأمین بودجه برای کارشان و انتشار نتایج پژوهششان بسیار دشوار است. دایان مک گینس به من می گفت که پژوهش هایش در حوزه های دیگر خوب و قابل انتشارند، اما در موضوع تفاوت های جنسی غیر قابل انتشار به شمار می آیند. او می گفت مشکلات انتشار به قدری مایه دردسر شده که مجبور شده از پژوهش در زمینه تفاوت های جنسی صرف نظر کند و به موضوعات مطمئن تری روی آورد. جی ریچارد ادری، استاد صاحب کرسی جامعه شناسی در دانشگاه کارولینای شمالی و رئیس سابق انجمن جمعیت آمریکا، تحقیقاتی اساسی درباره تأثیرهای زیست شناختی بر نقش های جنسیتی انجام داده است.
 
هنگامی که او برای نخستین بار پژوهشی ارائه کرد که نشان می داد محیط هورمونی جنین در رحم مادران می تواند توجیه کننده رفتار مربوط به نقش جنسیتی زنان در مراحل بعدی زندگی باشد، منتقدان نسبت به آن تردید کردند، اما در عین حال فکر می کردند پروژه ارزش حمایت را دارد. درواقع، هیئت بررسی بودجه، طرح ریچارد ادری را در میان ۲ درصد بالای متقاضیان رتبه بندی کردند. هنگامی که یافته های او با قوت نظریه اش را تأیید کرد، وی در سه نوبت جداگانه درخواست بودجه برای انجام مطالعه ای به منظور دست یافتن به همان یافته ها با استفاده از داده های دیگر نمود. هیچ یک از سه درخواست او پذیرفته نشد. پروفسور ادری به من می فت سابقه نداشته که هیچ یک از پروژه های پیشنهادیش سه بار پشت سر هم رد شود.
 
ادامه دارد...
 

نویسنده:  استون ای. رودز

 
منبع: کتاب «تفاوت های جنسیتی را جدی بگیرید!»