دختران گذشته از معیارهای مشترک، بیشتر تمایل دارند که با پسرانی ازدواج کنند که قوی، مقتدر، کم حرف و اهل عمل، قاطع، باهوش باشند.
معیارهای ترجیحی دختران
دختران در معیارهای خود برای انتخاب همسر ترجیحات متفاوتی از پسران دارند. دختران بیش از پسران به معیارهای مربوط به موقعیت اجتماعی، تحصیلات، مسئولیت پذیری، باورهای مذهبی، دوست داشته شدن، وفاداری و خوش اخلاقی اهمیت می دهند (لی و همکاران، ۲۰۱۳؛ فلچر، کر، لی و ولنتاین، ۲۰۱۴ و سپهری و باقریان، ۲۰۱۳).
اسچوارز و هاسبراک (۲۰۱۲) نشان دادند که زنان می خواهند همسری پولدار، دست و دل باز، عاقل، مقتدر، پرورشگر، اجتماعی، قابل اعتماد، مشابه، مهربان و فهمیده، شوخ طبع و خوشایند داشته باشند که این مطابق با نظریه راهبردهای جنسیتی (باس و اشمیت، ۱۹۹۳) مبنی بر سرمایه گذاری بیشتر روی فرزندپروری است.
فینگولد (۱۹۹۲) در یک فراتحلیلی برای بررسی معیارهای زن و مرد نشان داد که زنان بیش از مردان به معیار موقعیت، سطح اجتماعی و بلند همتی برای انتخاب همسر توجه دارند. همچنین، زنان به منش و هوش مرد به عنوان یک ترجیحی نمره بیشتری دادند و تفاوت کمتری میان دو جنس در انتخاب معیار شوخ طبعی و شخصیت ملاحظه شد.
دختران گذشته از معیارهای مشترک، بیشتر تمایل دارند که با پسرانی ازدواج کنند که قوی، مقتدر، کم حرف و اهل عمل، قاطع، باهوش، توانمند، مستقل، وفادار، دارای ترکیب بدنی مردانه، زن دوست، پایبند به همسر، توانا در ابراز محبت و رابطه زناشویی باشند و از ازدواج با پسرانی که ضعیف، وابسته و به طور کلی دارای رفتار زنانه باشند، بیزارند، دختران تمایل دارند که آخرین انتخاب همسر خود باشند، در حالی که پسران بهتر می دانند که نخستین انتخاب همسرشان باشند. اغلب دختران دوست دارند پسران پیشنهاددهنده ازدواج باشند. این تمایل امروزه در دنیای غرب هم رو به گسترش است (رودز، ۲۰۰۴). داشتن موقعیت اجتماعی خوب (لی. یانگ، تاو، سنگ، فلچر، والنتین و بالیت، ۲۰۱۳)، درک و فهم، وفاداری، صداقت، مهربانی، ثبات، تشابه ارزش ها، مسئولیت پذیری، و داشتن منابع مالی (باس و بارنز، ۱۹۸۶)، با محبت بودن، اعتماد به نفس، دین داری، با نجابت، تحصیل کرده و باهوش (عطاری و جمالی، ۲۰۱۶) از معیارهای ترجیحی زنان برای انتخاب همسر است.
حیدری و همکاران (۱۳۸۷) نیز معیارهای دختران برای انتخاب همسر را به ترتیب؛ تفاهم اخلاقی، وفاداری، رضایت والدین، شناخت قبل از ازدواج، عشق و علاقه، مسئولیت پذیری و زیبایی و جذابیت ظاهری گزارش کردند.
بنزر (۲۰۰۵) سه معیار اساسی قوی بودن، شوخ طبعی و رمانتیک بودن را برای انتخاب دختران و زنان اساسی می داند. قوی بودن به معنای قدرت جسمانی، روانی و موقعیت شغلی - مادی و شوخ طبعی (مرد بتواند زن را شاد کند) است. معمولا زنان مردانی را که خاطره خوش برایشان می سازند، به ذهن می سپارند. هرچند بیشتر زنان مردان رمانتیک را می پسندند، اما تقریبا همه آنها نمی توانند دقیقا بگویند رمانتیک بودن چه معنایی برای آنها دارد یا اگر مرد چه رفتاری داشته باشد، رمانتیک است.
دختران بیشتر معیارهایی را انتخاب می کنند که به ویژگی های مردانه مربوط است؛ فتوت، مردانگی، مذهب، هوش، اقتدار و قابل اتکا بودن مهم ترین معیارهایی هستند که دختران برای همسر خود انتخاب می کنند. معیارهای مبهمی مانند درک بالا، گرم بودن و جز آن نیز در انتخاب زنان دیده می شود. زنان در برتری معیارهای خود بر عقلانیت، هوش و همچنین نژاد بالاترین نمره را می دهند (فیسمن و همکاران، ۲۰۰۶). از نظر سن نیز زنان دوست دارند با مردان بزرگتر از خود ازدواج کنند، هرچند زنان با سن بالا مردان کم سن و سال تر را بهتر می دانند (شوارتز و حاسب راک، ۲۰۱۲). نصیرزاده و رسول زاده طباطبایی (۱۳۸۸) نیز گزارش کردند در معیارهای جمعیت شناختی زنان (در حدود ۹۵ درصد نمونه) مردان مسن تر از خود را بیشتر می پذیرند.
اسچوارز و هاسبراک (۲۰۱۲) نشان دادند که زنان می خواهند همسری پولدار، دست و دل باز، عاقل، مقتدر، پرورشگر، اجتماعی، قابل اعتماد، مشابه، مهربان و فهمیده، شوخ طبع و خوشایند داشته باشند که این مطابق با نظریه راهبردهای جنسیتی (باس و اشمیت، ۱۹۹۳) مبنی بر سرمایه گذاری بیشتر روی فرزندپروری است.
فینگولد (۱۹۹۲) در یک فراتحلیلی برای بررسی معیارهای زن و مرد نشان داد که زنان بیش از مردان به معیار موقعیت، سطح اجتماعی و بلند همتی برای انتخاب همسر توجه دارند. همچنین، زنان به منش و هوش مرد به عنوان یک ترجیحی نمره بیشتری دادند و تفاوت کمتری میان دو جنس در انتخاب معیار شوخ طبعی و شخصیت ملاحظه شد.
دختران گذشته از معیارهای مشترک، بیشتر تمایل دارند که با پسرانی ازدواج کنند که قوی، مقتدر، کم حرف و اهل عمل، قاطع، باهوش، توانمند، مستقل، وفادار، دارای ترکیب بدنی مردانه، زن دوست، پایبند به همسر، توانا در ابراز محبت و رابطه زناشویی باشند و از ازدواج با پسرانی که ضعیف، وابسته و به طور کلی دارای رفتار زنانه باشند، بیزارند، دختران تمایل دارند که آخرین انتخاب همسر خود باشند، در حالی که پسران بهتر می دانند که نخستین انتخاب همسرشان باشند. اغلب دختران دوست دارند پسران پیشنهاددهنده ازدواج باشند. این تمایل امروزه در دنیای غرب هم رو به گسترش است (رودز، ۲۰۰۴). داشتن موقعیت اجتماعی خوب (لی. یانگ، تاو، سنگ، فلچر، والنتین و بالیت، ۲۰۱۳)، درک و فهم، وفاداری، صداقت، مهربانی، ثبات، تشابه ارزش ها، مسئولیت پذیری، و داشتن منابع مالی (باس و بارنز، ۱۹۸۶)، با محبت بودن، اعتماد به نفس، دین داری، با نجابت، تحصیل کرده و باهوش (عطاری و جمالی، ۲۰۱۶) از معیارهای ترجیحی زنان برای انتخاب همسر است.
حیدری و همکاران (۱۳۸۷) نیز معیارهای دختران برای انتخاب همسر را به ترتیب؛ تفاهم اخلاقی، وفاداری، رضایت والدین، شناخت قبل از ازدواج، عشق و علاقه، مسئولیت پذیری و زیبایی و جذابیت ظاهری گزارش کردند.
بنزر (۲۰۰۵) سه معیار اساسی قوی بودن، شوخ طبعی و رمانتیک بودن را برای انتخاب دختران و زنان اساسی می داند. قوی بودن به معنای قدرت جسمانی، روانی و موقعیت شغلی - مادی و شوخ طبعی (مرد بتواند زن را شاد کند) است. معمولا زنان مردانی را که خاطره خوش برایشان می سازند، به ذهن می سپارند. هرچند بیشتر زنان مردان رمانتیک را می پسندند، اما تقریبا همه آنها نمی توانند دقیقا بگویند رمانتیک بودن چه معنایی برای آنها دارد یا اگر مرد چه رفتاری داشته باشد، رمانتیک است.
دختران بیشتر معیارهایی را انتخاب می کنند که به ویژگی های مردانه مربوط است؛ فتوت، مردانگی، مذهب، هوش، اقتدار و قابل اتکا بودن مهم ترین معیارهایی هستند که دختران برای همسر خود انتخاب می کنند. معیارهای مبهمی مانند درک بالا، گرم بودن و جز آن نیز در انتخاب زنان دیده می شود. زنان در برتری معیارهای خود بر عقلانیت، هوش و همچنین نژاد بالاترین نمره را می دهند (فیسمن و همکاران، ۲۰۰۶). از نظر سن نیز زنان دوست دارند با مردان بزرگتر از خود ازدواج کنند، هرچند زنان با سن بالا مردان کم سن و سال تر را بهتر می دانند (شوارتز و حاسب راک، ۲۰۱۲). نصیرزاده و رسول زاده طباطبایی (۱۳۸۸) نیز گزارش کردند در معیارهای جمعیت شناختی زنان (در حدود ۹۵ درصد نمونه) مردان مسن تر از خود را بیشتر می پذیرند.
معیارهای ترجیحی پسران
اگر به دنبال پاسخ به این پرسش باشیم که پسران چه نوع دختری را برای همسری انتخاب می کنند؟ به موارد متفاوتی بر می خوریم. برخی از این موارد در قسمت قبلی بدان اشاره شد. از جمله اینکه پسران بیشتر معیارهای فیزیکی را در مد نظر قرار می دهند (فیسمن و همکاران، ۲۰۰۶). سپهری و باقریان (۲۰۱۳) نشان دادند که پسرها برای انتخاب همسر به ترتیب معیارهای خوش اخلاقی، زیبایی، نداشتن روابط جنسی پیش از ازدواج، سن، وفاداری، تحصیلات، مسئولیت پذیری، میزان دوست داشتن طرف مقابل و باورهای مذهبی را انتخاب می کنند. فرودستان و همکاران (۱۳۸۷) گزارش کردند که پسران تمایلی به انتخاب همسری با سطح تحصیلات بالاتر از خود ندارند. در پژوهش حیدری و همکاران (۱۳۸۷) نیز پسران به ترتیب تفاهم اخلاقی، وفاداری، مسئولیت پذیری، زیبایی و جذابیت ظاهری را مهم ترین ملاک های انتخاب همسر بیان کردند.
برای مردان جذابیت جسمی در رتبه نخست معیارهای انتخاب همسر قرار دارد (فینگولد، ۱۹۹۰). در مطالعات پرسشنامه ای نیز مردان به جذابیت جسمی اهمیت بیشتری می دهند، اما در مطالعات تحلیلی مشخص شد که مردان بیشتر از زنان ویژگی جذابیت جسمی رویایی و خیال پردازانه را دنبال می کنند (لیپا، ۲۰۰۵). ترجیح جذابیت جسمی در فرهنگ های مختلف یکسان است (باس و اشمیت، ۱۹۹۳؛ باس و بارنز، ۱۹۸۶). ویژگی دیگری که مردان برای معیار انتخاب خود دارند و در بررسی ها از زنان بیشتر به آن توجه می کنند، جوان بودن است. یک معیار قوی بین فرهنگی وجود دارد که وقتی تفاوت سنی به عنوان یک معیار مطرح می شود، این است که زن باید جوان تر از مرد باشد. از نظر معیارهای جمعیت شناختی مردان زنانی را می پسندند که کم سن تر از خودشان باشند (شوارتز و حاسب راک، ۲۰۱۲؛ نصیرزاده و رسول زاده طباطبایی، ۱۳۸۸). در حالی که زنان ترجیح می دهند مردان همسن خود را انتخاب کنند (کانریک و کفی، ۱۹۹۲).
منبع: مشاوره پیش از ازدواج، مسعود جان بزرگی، صص 27-29، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، اول، 1397.
برای مردان جذابیت جسمی در رتبه نخست معیارهای انتخاب همسر قرار دارد (فینگولد، ۱۹۹۰). در مطالعات پرسشنامه ای نیز مردان به جذابیت جسمی اهمیت بیشتری می دهند، اما در مطالعات تحلیلی مشخص شد که مردان بیشتر از زنان ویژگی جذابیت جسمی رویایی و خیال پردازانه را دنبال می کنند (لیپا، ۲۰۰۵). ترجیح جذابیت جسمی در فرهنگ های مختلف یکسان است (باس و اشمیت، ۱۹۹۳؛ باس و بارنز، ۱۹۸۶). ویژگی دیگری که مردان برای معیار انتخاب خود دارند و در بررسی ها از زنان بیشتر به آن توجه می کنند، جوان بودن است. یک معیار قوی بین فرهنگی وجود دارد که وقتی تفاوت سنی به عنوان یک معیار مطرح می شود، این است که زن باید جوان تر از مرد باشد. از نظر معیارهای جمعیت شناختی مردان زنانی را می پسندند که کم سن تر از خودشان باشند (شوارتز و حاسب راک، ۲۰۱۲؛ نصیرزاده و رسول زاده طباطبایی، ۱۳۸۸). در حالی که زنان ترجیح می دهند مردان همسن خود را انتخاب کنند (کانریک و کفی، ۱۹۹۲).
منبع: مشاوره پیش از ازدواج، مسعود جان بزرگی، صص 27-29، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، اول، 1397.
.jpg)
