آشنایی با علائم ذات الریه (سینه پهلو) (بخش دوم)

یکی از علائم ابتلا به بیماری ذات الریه یا سینه پهلو درد ماهیچه است.
 

درد قفسه‌ی سینه از دیگر علائم شایع ابتلا به بیماری ذات الریه به شمار می‌رود. معمولا با ابتلا به سینه پهلو یا ذات الریه، فرد در اطراف قفسه‌ی سینه‌ی خود احساس درد و گرفتگی می‌کند. ابتلا به درد قفسه‌ی سینه ممکن است علت‌های مختلفی داشته باشد. ولی شایع‌ترین علت درد قفسه‌ی سینه بروز مشکلاتی در ریه از جمله ابتلا به بیماری ذات الریه است.

بنابراین، هر گاه به درد قفسه‌ی سینه و برخی دیگر از علائم ابتلا به بیماری ذات الریه (مذکور در این مقاله) مبتلا شدید، لازم است آن را جدی بگیرید. در این شرایط، لازم است در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید، زیرا این وضعیت می‌تواند نشانه‌ای برای ابتلا به ذات الریه یا سینه پهلو باشد.

درمان‌های رایج برای درد قفسه‌ی سینه عبارت هستند از :
الف. استفاده از داروی نیتروگلیسرین
ب. استفاده از لوله‌ی قفسه‌ی سینه (چست تیوب) برای حل مشکل هَواجَنبی یا پنوموتوراکس 
پ. انجام عمل جراحی مربوط به ریه و شریان‌ها.
 

یکی دیگر از علائم ابتلا به بیماری ذات الریه یا سینه پهلو درد ماهیچه است. درد ماهیچه وضعیتی است که در آن، فرد در اطراف ماهیچه‌های‌اش دچار دردی می‌شود که تمایز آن با درد استخوان‌ها بسیار دشوار است. با این‌که بسیاری از آدم‌ها فکر می‌کنند درد ماهیچه می‌تواند در اثر آسیب به استخوان یا آرتروز ایجاد شود، ولی برخی از وضعیت‌های خطرناک نیز نظیر ذات الریه می‌توانند باعث ایجاد درد ماهیچه شوند. چنان‌چه همراه با درد ماهیچه‌ها، دچار ضعف ناگهانی و تب شدید، باید آن را به عنوان نشانه‌ی احتمالی بروز بیماری ذات الریه بسیار جدی بگیرید.

درمان‌های رایج در ارتباط با درد ماهیچه از قرار زیر هستند:
الف. انجام حرکات آرام کششی در ماهیچه‌ها.
ب. خودداری از انجام فعالیت‌هایی نظیر بلند کردن اجسام سنگین هنگام احساس درد در ماهیچه‌ها.
پ. انجام تمرینات تسکین‌دهنده‌ی استرس نظیر یوگا، به منظور تسکین تنش ماهیچه‌ها.
 

از جمله علائم دیگری که ممکن است نشانه‌ای برای بروز بیماری سینه پهلو تلقی شود، هایپرونتیلیشن یا تنفس بسیار سریع است. در این وضعیت، بیمار دائما مجبور است بسیار سریع و عمیق نفس بکشد. این وضعیت هنگامی رخ می‌دهد که عمل بازدم فرد بیش‌تر از عمل دم صورت می‌گیرد؛ در این حالت سطح دی‌اکسید کربن خون پایین می‌آید و عروق خونی که مسئول ارسال خون به مغز هستند، تنگ می‌شوند. از آن‌جا که هایپرونتیلیشن معمولا در اثر بروز مشکل در ریه‌ها رخ می‌دهد، بدون شک باید آن را به عنوان یکی از علائم بیماری ذات الریه تلقی کرد.

در صورت ابتلا به هایپرونتیلیشن، لازم است به سرعت به دنبال اقدامات درمانی باشید. پزشک ممکن است جهت تسکین این وضعیت، برخی داروها را نظیر آلپرازولام، دوکسپین، و پاروکستین تجویز ‌کند. جهت کنترل این وضعیت می‌توانید برخی فعالیت‌های زیر را انجام دهید:
الف. تنفس با لب‌های بر هم فشرده
ب. نگه داشتن نفس برای چند ثانیه
پ. تلاش برای تنفس شکمی – به جای تنفس در قفسه‌ی سینه
ت. تنفس در کیسه‌ی کاغذی
 

یکی دیگر از علائم نشان‌دهنده‌ی بروز بیماری ذات الریه تپش قلب است. تپش قلب وضعیتی است که در آن، فرد احساس می‌کند ضربان قلب‌اش یکی در میان صورت می‌گیرد، یا برعکس، قلب‌اش دچار ضربان‌های اضافه است. به عبارت ساده‌تر، تپش قلب وضعیتی است که در آن، فرد احساس می‌کند آهنگ ضربان قلب‌اش کاملا غیر طبیعی است؛ و باعث می‌شود وی درباره‌ی سلامت قلب‌اش دچار نگرانی شود. با این‌که تپش قلب ممکن است در اثر مصرف بیش از اندازه‌ی کافئین اتفاق بیفتد، ولی هم‌چنین می‌تواند نشانه‌ای از بروز وضعیت خطرناک‌تری نظیر بیماری ذات الریه باشد.

هرگاه احساس تپش قلب‌تان با برخی سایر علائم بیماری سینه پهلو که تاکنون گفته شد، همراه باشد، لازم است در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. معمولا نحوه‌ی درمان تپش قلب به علت‌های ایجادکننده‌ی آن بستگی دارد. بنابراین، چنان‌چه پزشک نتواند دلیل اصلی بروز تپش قلب را تشخیص دهد، قادر نخواهد بود درمان مناسب آن را پیدا کند. در صورتی که تپش قلب‌تان در اثر ابتلا به بیماری ذات الریه باشد، پزشک احتمالا اقدام به تجویز آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی می‌کند.
 

هایپرهیدروز یا تعریق بیش از حد نیز می‌تواند یکی دیگر از علائم ابتلا به بیماری سینه پهلو باشد. در این وضعیت، فرد دچار تعریق بیش از اندازه‌ می‌شود؛ این تعریق حتی در شرایط غیر معمول نظیر قرار گرفتن در هوای سرد نیز اتفاق می‌افتد، و به طور کلی دلیل روشنی ندارد. در صورتی که هایپرهیدروز در اثر ابتلا به ذات الریه ایجاد شده باشد، تحت عنوان ‌”‌هایپرهیدروز عمومی ثانویه‌”‌ طبقه‌بندی می‌شود؛ زیرا تعریق بیش از اندازه‌ی بیمار در اثر ابتلای وی به بیماری جدی و خطرناکی ایجاد شده است.

از این رو، هر گاه دچار تعریق بیش از حد شدید، لازم است در اسرع وقت به دنبال اقدامات درمانی مناسب باشید. هایپرهیدروز را می‌توان در خانه و در شرایط وخیم‌تر، در بیمارستان درمان کرد. برخی درمان‌های رایج مرتبط با هایپرهیدروز عبارت هستند از :

الف. ضد تعریق‌های خاص. پزشک معالج ممکن است برخی از انواع خاص ضد تعریق‌های حاوی کلرید آلومینیوم را برای‌تان تجویز کند.

ب. یونتوفورزیس. در این روش درمانی، بخشی از بدن بیمار را در آب قرار می‌دهند و با استفاده از دستگاه، جریان برق ضعیفی را وارد آب می‌کنند؛ و به این ترتیب، غدد تعریق را موقتا مسدود می‌کنند.

پ. داروهای آنتی کولینرژیک. پزشک معالج ممکن است جهت تسکین عمومی بدن از داروهای آنتی کولینرژیک استفاده کند.

ت. درمان‌های خانگی. هم‌چنین، هایپرهیدروز را می‌توانید به وسیله‌ی استحمام روزانه و دفع باکتری‌های پوست، تعویض مرتب جوراب‌ها، یا استفاده از ضد تعریق‌های معمول در نواحی پر عرق بدن، در خانه درمان کنید.
 

از دیگر علائم ابتلا به بیماری ذات الریه می‌توان به سردی و رطوبت پوست اشاره کرد؛ این وضعیت ارتباط نزدیکی را هایپرهیدروز دارد. در این وضعیت، پوست بیمار همواره نمدار و پر عرق است. در صورتی که بدون هیچ دلیل واضحی، حتی در شرایط نامعمول نظیر قرار گرفتن در هوای سرد، دچار سردی و رطوبت پوست شُدید، نباید این مشکل را نادیده بگیرید.

از این رو، چنان‌چه همراه با سردی و رطوبت پوست، سایر علائم بیماری سینه پهلو نظیر تنگی نفس، تب بدون دلیل و تپش قلب را در خود مشاهده کردید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید. روش‌های درمانی سردی و رطوبت پوست اساسا به علت‌های اصلی بروز آن بستگی دارند. در صورتی که سردی و رطوبت پوست‌تان ناشی از ابتلا به بیماری ذات الریه باشد، پزشک احتمالا آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی را برای‌تان تجویز خواهد کرد.
 

یکی دیگر از علائم ابتلا به بیماری سینه پهلو یا ذات الریه مشاهده‌ی خلط خونی است. در این وضعیت، فرد بیمار می‌تواند رگه‌های قابل مشاهده‌ای از خون را در خلط خود ببیند. این خلط‌های خونی که در داخل بدن ایجاد می‌شوند، معمولا از دستگاه گوارش یا مجاری تنفسی از جمله ریه‌ها به سمت حلق حرکت می‌کنند. مشاهده‌ی خلط خونی یکی از نشانه‌های قوی برای ابتلا به بیماری ذات الریه به شمار می‌رود.

از این رو، هر گاه دچار خلط خونی شُدید، بدون فوت وقت به پزشک مراجعه کنید، زیرا قطعا می‌تواند نشانه‌ای از ابتلا به بیماری ذات الریه یا سینه پهلو باشد. اساسا نحوه‌ی درمان خلط‌های خونی در بدن به علت‌های ایجاد کننده‌ی آن بستگی دارد. در صورتی که این خلط‌ها در اثر ابتلا به بیماری ذات الریه ایجاد شده باشند، پزشک معالج ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز کند.

بیمارانی که به دلیل خونی شدن خلط‌شان، خون بسیار زیادی از دست می‌دهند، روش‌های درمانی، در درجه‌ی اول، بر توقف خونریزی و پیشگیری از آسپیراسیون ریوی تمرکز خواهند داشت؛ این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که مهاجمان خارجی نظیر باکتری و ویروس در ریه‌ها باعث ایجاد عفونت می‌شوند.

برخی دیگر از درمان‌های مربوط به ایجاد خلط خونی عبارت هستند از :
الف. تجویز داروی تامیفلو
ب. تجویز داروهای ضد سرفه برای درمان آنفولانزای کهنه شده
پ. توصیه به نوشیدن مقدار زیادی مایعات به طور مرتب
ت. جراحی تومورهایی که ممکن است عامل ایجاد این خلط‌های خونی باشند
 

یکی دیگر از علائمی که ممکن است نشان‌دهنده‌ی ابتلا به بیماری ذات الریه باشد، تغییر رنگ پوست است که به زبان علمی به آن سیانوز گفته می‌شود. سیانوز وضعیتی است که با آبی رنگ شدن پوست، ناخن‌های دست، و ناخن‌های پا شناخته می‌شود. سیانوز معمولا به دلیل وجود ناهنجاری‌هایی در ریه، خون، یا قلب ایجاد می‌شود. از این رو، بدون شک باید تغییر رنگ پوست را به عنوان یکی از علائم جدی بیماری ذات الریه به حساب آورد.

بنابراین، اگر هر گونه تغییر رنگی در پوست‌تان مشاهده کردید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید و در اسرع وقت به انجام اقدامات درمانی بپردازید؛ زیرا این وضعیت می‌تواند یکی از علائم بیماری‌های خطرناکی نظیر سینه پهلو یا ذات الریه باشد. در این شرایط، پزشک ابتدا سعی خواهد علت اصلی تغییر رنگ پوست را پیدا کند، و سپس درمان‌های مناسب را شروع خواهد کرد. در صورتی که عامل اصلی تغییر رنگ پوست ابتلا به بیماری ذات الریه باشد، پزشک معالج داروهای آنتی‌بیوتیک و ضد ویروس تجویز خواهد کرد.

منبع: تحریریه سایت کسب و کار بازده – امیررضا مصطفایی