تقلید کردن کودکان از والدین

کودکان با دقت به اندازه نظم و انضباطی که شما به عنوان پدر و مادر او در جنبه‌های مختلف زندگی دارید، توجه می کند.
 

مسلما دیده اید که گاهی کودک سعی بر این دارد که کاری را مثل بزرگتر هایش انجام دهد. به این عمل، تقلید کردن می گویند. تقلید کردن نشان دهنده ی رشد ذهنی و تکنولوژیکی کودک است یکی از عوامل موثر در رشد ذهنی و تکنولوژیکی انسان، توانایی او در تقلید از دیگران است. زیرا تقلید راه موثری برای یادگیری اعمال جدید است. تقلید کودک مثل شناکردن ماهی و پرواز پرندگان است که هر دو نمایان‌گر توانایی‌های اولیه‌ای است که در مراحل اولیه رشد ظاهر می‌شود.
 

- اول آن که باید تکرار رفتاری باشد که سرمشق یعنی همان والدین انجام داده است.
- دوم این که باید انتخابی باشد.

کودک در 7 یا 8 ماهگی می‌تواند تقلید انتخابی کند و طی سال‌های بعد تعداد آن بیشتر و پیچیده‌تر می‌شود کودکان 1 ساله از حرکات و صداهای جدید و نیز رفتارهایی که می‌بینند و می‌شنوند تقلید می‌کند، هر چند از رفتارهایی تقلید می‌کنند که از عهده انجام آن بر می‌آیند. در این دوره کودک علاوه بر اطرافیان خود از سرمشق‌ها و شخصیت های کارتونی نیز تقلید می‌نماید. اما باید اضافه نمود عواملی که منجر به تقلید در کودکان می‌شوند از سنی به سن دیگر متفاوت هستند.
 

هنگامی که کودکی از والدینش تقلید می‌کند، والدین به او لبخند می زنند. واکنش پدر یا مادر، رفتار تقلیدی کودک را افزایش می دهد و در نتیجه، گرایش کودک به تقلید کردن افزایش می‌یابد. کودکان بیشتر مایلند از عملی تقلید کنند که مورد تایید همه است.
 

کودکان دو و نیم ساله می‌دانند که به‌ برخی از افراد شباهت دارند و به‌گروه خاصی تعلق دارند. برای مثال، پسر بچۀ دو و نیم ساله می داند که شبیه پدرش است و تشخیص می‌دهد که موهای هر دوی آنها کوتاه است بنابراین از همجنسان خود تقلید می‌کند تا در آن گروه جایگاهی پیدا کند. این امر برای دختران نیز صادق است.
 

کودکان و خردسالان از والدین شان بیشتر از سایر بزرگسالان تقلید می‌کنند، زیرا والدین مرجع ثابت ‌تری برای برانگیختن عواطف خوشایند و ناخوشایند در کودکان هستند. به‌ عبارت دیگر، افرادی که می‌توانند کودک را شاد یا احساس ترس را در او ایجاد کنند بیشتر مورد توجه کودکان قرار می‌گیرند.
 

تقلید ممکن است کوشش خودآگاهی برای کسب لذت، قدرت یا هر هدف دیگری باشد. اینگونه تقلید معمولاً بعد از سال دوم زندگی دیده می‌شود. به این ترتیب می توان گفت که کودکان به ‌تقلید از رفتار دیگری ترغیب می‌شوند، زیرا در فکر هدفی هستند که می‌خواهند با تقلید به‌آن دست یابند.

هر عملی که پدر و مادر انجام می دهند مورد توجه کودکان است کودکان به نحوه رفتار شما بزرگترها با والدین خودتان توجه می‌کنند و در نهایت شبیه همان رفتار را به شما باز‌می‌گردانند.

کودکان توجه می‌کنند که شما چگونه پول و مسائل مالی خود را مدیریت می‌کنید. کودکان همواره تحت نظر دارند که والدین‌شان با افرادی مانند پلیس یا رئیس شرکت چگونه رفتار می‌کنند و چه اندازه به این افراد احترام می‌گذارند.

کودکان با دقت به اندازه نظم و انضباطی که شما به عنوان پدر و مادر او در جنبه‌های مختلف زندگی دارید، توجه می کند. کودکان به عمق شخصیت و صداقتی که شما در زندگی به نمایش می‌گذارید، دقت می‌کنند.

اگر تقلب کنید و اگر حرف تان با عمل تان یکی نباشد و قصد فریب آدم‌های اطراف تان را داشته باشید و هرچند نامحسوس این کار را انجام دهید باز هم کودکان درک می‌کنند و متاسفانه از این رفتار سوء، الگو می‌گیرند.

کودکان از سخاوتمندی و بخشندگی شما نیز الگو می‌گیرند. پس از کمک کردن به مردم با رضایت قلبی غافل نشوید تا فرزندتان نیز از نعمت زندگی کردن با قلبی سرشار از عشق و بخشندگی نسبت به انسان‌ها و کمک به دیگران بهره‌مند شود.
 

- اگر به جای عصبانیت با لحن آرام با کسی صحبت کنید در واقع به کودکان خود می آموزید که موقع عصبانیت، آرام باشند و کنترل عصبانیت را به آن ها می آموزید.

- اگر به خاطر فحش دادن به کسی از او معذرت بخواهید به کودکان خود می آموزید که مسئولیت اشتباه خود را بپذیرد.

- وقتی با دیگران مودبانه حرف می زنید در واقع به کودکان خود می آموزید که آن ها نیز مودبانه رفتار کنند.

- وقتی صداقت پیشه می کنید و دروغ نمی گویید در واقع راستگویی را به آن ها آموزش می دهید.
 

کودکان درست مانند رایانه هر چیزی را که یاد بگیرند بر زبان می آورند و یا انجام می دهند. حافظه بیشتر کودکان خالص و پاک است.

آنها در سن ۱۴ ماهگی قادر هستند که کلمات و اعمالی را که هفته ها و یا ماه ها بیش دیده و شنیده اند را انجام دهند. اگر می خواهید فرزندتان مودب باشد و همیشه بگوید لطفاً ‌و «متشکرم» باید مواظب رفتارتان باشید و از این کلمات به طور مستمر در مکالمات روزمره خود استفاده کنید.

مطمئن باشید فرزندتان شاهد کلیه اعمال شما در موقع مهربانی،‌ عصبانیت و ناراحتی می باشد و وقتی که او رفتار خوبی از خود نشان داد حتماً از او تعریف کنید و او را به تکرار آن تشویق کنید.

منبع: مرکز مشاوره رهیاب