وقف براي عدالت اجتماعي
( به بهانه ی هفته ی وقف و همایش بین المللی وقف و تمدن اسلامی )
«زمانيكه فرزند آدم مرد، پرونده عملش بسته میشود، مگر از سه چيز: صدقه جاريه،علم مفيد و فرزندعالمي كه برايش دعا كند»
پيامبر اكرم(ص)
«اسلام آييني اجتماعي است»
بارها اين جمله را شنيده‌اي؛ يا در كتابها خوانده‌اي؛
چند بار به مفهومش فكر كرده‌اي؟ مثل يك جمله كليشه‌اي به آن نگاه كرده‌اي يا اينكه خواسته‌اي عميقاً دركش كني.
«اسلام آييني اجتماعي است و عبادت در اين دين جمعي»
وقتي به فلسفه همه اعمالي كه از نظر اسلام نيك شمرده شده، فكر مي‌كنيم مي‌بينيم يك طرف ديگر آن اعمال به ديگران بر مي‌گردد و به نوعي منفعت ديگران در آن نهفته شده و اين تلاش در جهت خدمت به مردم سرلوحه و زيربناي برنامه‌هاي اسلام است.
نمونه بارز اين اعمال انفاق است. خرج كردن در راه خدا ـ كه در واقع خرج كردن در راه بنده خداست ـ و يكي از جلوه‌هاي اين انفاق، «وقف» است.
«وقف» باعث مي‌شود تا اثر مال از محدوده منافع شخصي خارج شود. «وقف» دستور نيست. عملي داوطلبانه است براي برخوردار كردن بقيه از اموال شخصي، يك نوع تعديل ثروت و توزيع درآمد است.
روشي است كه به خوبي معني همان جمله اوليه را نمايان مي‌كند. [اسلام آييني اجتماعي است.] وقف معني اين جمله را در اسلام آشكار مي‌كند و آثار آن مثل رودي موج خيز در بستر زمان جاري مي‌شود و به يكي از فرازهاي زيباي اسلام ختم مي‌شود: «عدالت اجتماعي».
