زهي با لعل ميگونت شکر هيچ شاعر : سيف فرغاني خهي با روي پر نورت قمر هيچ زهي با لعل ميگونت شکر هيچ ملاقاتي لبت را با شکر هيچ عزيزش کن به دندان گر بيفتد حديثم در دهانت...

اي مه و خور به روي تو محتاج شاعر : سيف فرغاني بر سر چرخ خاک پاي تو تاج اي مه و خور به روي تو محتاج مه ز گلگونه گل ز اسپيداج چه کنم وصف تو که مستغني ست همه شبهاي او...

طوطي خجل فروماند از بلبل زبانت شاعر : سيف فرغاني مجلس پر از شکر شد از پسته‌ي دهانت طوطي خجل فروماند از بلبل زبانت حسن همه نکويان رنگي ز گلستانت جعد بنفشه مويان تابي ز...

جانم از عشقت پريشاني گرفت شاعر : سيف فرغاني کارم از هجر تو ويراني گرفت جانم از عشقت پريشاني گرفت مملکت نتوان به آساني گرفت وصل تو دشوار يابد چون مني سهل باشد ملک و...

آن نگاري کو رخ گلرنگ داشت شاعر : سيف فرغاني بي رخش آيينه‌ي دل، زنگ داشت آن نگاري کو رخ گلرنگ داشت غره‌اي در طره‌ي شبرنگ داشت و آن هلال ابرو که چون ماه تمام جادوي چشمش...

چون تو را ميل و مرا از تو شکيبايي نيست؟! شاعر : سيف فرغاني صبر خواهم که کنم ليک توانايي نيست چون تو را ميل و مرا از تو شکيبايي نيست؟! بنده را هست به تو ميل و شکيبايي نيست...

کيست کاندر دو جهان عاشق ديدار تو نيست شاعر : سيف فرغاني کو کسي کو به دل و ديده خريدار تو نيست کيست کاندر دو جهان عاشق ديدار تو نيست که مرا طاقت ناديدن ديدار تو نيست دور...

در سمن با آن طراوت حسن اين رخسار نيست شاعر : سيف فرغاني در شکر با آن حلاوت ذوق اين گفتار نيست در سمن با آن طراوت حسن اين رخسار نيست لاله در صحن چمن مانند آن رخسار نيست ...

همچو من وصل تو را هيچ سزاواري هست؟ شاعر : سيف فرغاني يا چو من هجر تو را هيچ گرفتاري هست؟ همچو من وصل تو را هيچ سزاواري هست؟ که چو چشمت به جهان فتنه‌ي بيداري هست ديده‌ي...

دوست سلطان و دل ولايت اوست شاعر : سيف فرغاني خرم آن دل که در حمايت اوست دوست سلطان و دل ولايت اوست از ازل تا ابد ولايت اوست هر که را دل به عشق اوست گرو هر که را پيش...