مرغ سروش است این که در سیاهی شب سر زدن سپیده را از دور می بیند و مردم را از خواب بر می انگیزد تا راستی را بستایند، یا به تعبیری نیایش یزدان کنند، و به کار و کردار نیکو بپردازند.

این مقاله می‌کوشد راهی برای آوانگاری کسره‌ی اضافه در پارسی میانه به دست آورد و دو گونه کسره‌ی اضافه‌ی کوتاه و بلند را در پارسی نو، با ذکر نمونه‌هایی تاریخی، بازشناسد.