در اثبات وجود نبی و اینکه ناچار باید در عالم وجود، رسول و پیامبری از جانب خدا باشد، تا به مردم طریق حق را بیاموزد و آنان را به راه راست هدایت نماید.

بدان که مجموع امور و اوصاف سه گانه بر وجه مذکور، اختصاص به انبیاء دارد ولی هریک از این امور به طور جداگانه چه بسا در دیگران هم یافت می گردد، و هم باید گفت افضل اجزای نبوت که عبارت است ازعلم به حقایق اشیاء

بدان برای انسان درجات و مقامات مختلف و متفاوتی است که بعضی از آنها حسی و مربوط به عالم محسوسات است. و برخی خیالی و در صحنه ی خیال است و بعضی دیگر فکری و تعقلی و مربوط به عالم فکر و اندیشه و ادراکات عقلی

در بحث از انواع نظام سیاسی، صدرالمتألّهین براساس سرمشق و پارادایم رایج و غالب در فلسفه ی سیاسی اسلامی مشی کرد و هرکجا ابهام، ایهام و یا نقصی در آن دیده، به ایضاح، تکمیل و بسط آن پرداخته است.

در این که توجه ملّاصدرا به امر «سیاست» جدّی بوده است یا خیر، اختلاف نظر وجود دارد. درحالی که برخی از پژوهش گران معتقدند صدرالمتألّهین هیچ نکته جدیدی بر مطالب فارابی و ابن سینا نیفزوده است، گروه دیگری مدعی

در آغاز این مقاله ضروری است به محل نزاع بحث دقت شود. گاهی بحث در اصل ضرورت حکومت است. کسانی که از آنان با عنوان «آنارشیست» یاد می شود، نافی مرجع اقتدار و آمریّت هستند. بدیهی است که صدرالمتألّهین از این

منشأ زندگی اجتماعی چیست؟ آیا منشأ زندگی اجتماعی ویژگی های ژنتیکی و روانی، یا نیازهای اقتصادی، یا تلاش برای زندگی بهتر، یا عوامل دیگری است؟ به نظر ملّاصدرا، انسان مدنی بالطبع است؛ یعنی زندگی اش، جز به تمدّن،

درباره ی مفهوم سیاست نظرهای مختلفی ارائه شده است، اما در کل می توانیم همه تعاریف ارائه شده را در چارچوب دو پارادایم «قدرت محوری» و «هدایت محوری» دسته بندی کنیم. آن چه در زبان فارسی و عربی از آن با عنوان

آیا صدرالمتألّهین به «تأمّل در معاش انسان ها» پرداخته است؟ برخی اظهارنظرها در پاسخ به این سؤال چنان قاطع و صریح و به صورت قضیه سالبه ایراد شده که به پژوهش گر اندیشه سیاسی ملّاصدرا اجازه ی اظهار نظر نمی...

بحث از منابع اندیش سیاسی صدرالمتألّهین اهمیت بسیاری دارد، زیرا علاوه بر این که جایگاه سیاست و مباحث سیاسی را در حکمت متعالیه روشن می سازد، پندار برخی از نظریه پردازان عرصه اندیشه سیاسی را نیز در ایران...