مسیر جاری :
واژهی ظلم در قرآن
آیا خواری و پستیِ ظلم را همین بس نباشد که هم ریشهی ظلمت و تاریکی است؟ هر دو در لغت، طبیعت، منشأ و تربیت از یک اصل و ریشهاند. ظلمت هنگامی است که نور برود و ظلم زمانی روی آورد که پرتوِ عقل و صفای نفس و...
واژهی طمس (محو) در قرآن
به معنای از میان بردن (محو) است اگر متعدی باشد، و به معنای نابود شدن (انمحاء) اگر لازم باشد؛ یعنی از بین بردن چیزی و یا از بین بردن آثار چیزی، تا جایی که گویی خودش نیست. همچنین به معنای تغییر صفات در موجود...
واژهی صبر در قرآن
در حدیثی از پیامبر (علیه السلام)، دربارهی مردی که شخصی را زندانی کرد و دیگری وی را کشت، آمده است: «قاتل را بکشید و آن زندانی کننده را زندان کنید. اُقتُلوا القاتِلَ الصبروا الصابرَ». یعنی آن که وی را زندانی...
واژهی شهادت در قرآن
شهادت همان عالم مشهودی است که در برابر عالم غیب قرار دارد؛ و در برابر عقول مجرد محسوس و مشخص است. همچنین «حضور با مشاهده چه با چشم سر و چه چشم باطن؛ و گاهی به حضور که مفرد باشد گفته میشود. فرمود:
واژهی شمس و قمر در قرآن
قرآن این دو کرهی نورانی را دو نشانه از نشانههای بی شمار خداوند میداند که در فضای لایتناهی و بی پایان شناورند و هر دو تحت فرمان و حکم اویند و در ظهور و پنهان از پی هم میآیند، و از این عمل زندگی و زنده...
واژهی شکر در قرآن
گفته میشود: «ناقة شکرة»؛ یعنی شتری که پستانی پر از شیر دارد، و یا «دابة شکور»؛ یعنی با ظاهر نمودن روغنش و نیکی صاحبش در حق او، نیکی میکند، یا بیش از علفی که به او داده شده، روغن دهد. و «عین شکری»؛ یعنی...
واژهی شفاعت در قرآن
این موضوع، شاید از سودمندترین، دقیقترین و ژرفترین موضوعها در اندیشهی اسلامی باشد؛ هر چند در بین عامهی مسلمانان معنایی رایج دارد، چون موجب اعتماد به نفس و آرزومندی میگردد. همچنین، موجب بدفهمی نیز شده...
واژهی شجره (درخت) در قرآن
درخت در چند جای قرآن ذکر شده و در هر جا که آمده یا مثالی با دلالت قریب، و یا بعید بوده است و یا رمز معنایی که ارزش آن ضعیف و شأن آن اندک است، آنگاه که در اسلوب مستقیم به کار رود و تنها شایسته آن است که...
واژهی شاکله در قرآن
در اصل از «شکل» است که بند کردن چهارپایان است و از «شِکال» که همان بند میباشد. در حدیث آمده است که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از بند در اسبان بدش میآمد؛ یعنی اسبی که سه پای او سفید باشد و یکی...
واژهی سیما در قرآن
علامه طباطبایی در باب سحر میگوید: «حکیمان گذشته به اسرار بعیدی در حکمت و فلسفه دست یافتند و توانایی زیادی در کشف کنه امور پیچیده داشتند، ولی به اندازهی عقل مردم و توانایی و ظرفیت آنها در میان آنها منتشر...