نویسنده: علی شیرازی
«فاطمه»، دختر «اسدبن هاشم»، همسر ابوطالب و مادر گرامی امیرالمؤمنان علی (علیه السلام) است.
وی قبل از این كه در آغاز ظهور اسلام، با نبی گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) علیه، بیعت كند، پیرو مذهب حنیفِ ابراهیم (علیه السلام) بود و هرگز خود را به شرك و بت پرستی نیالود. (1)
پس از پیدایش اسلام، اوّلین زن پس از حضرت خدیجه بود كه به پیامبر گروید و همواره مدافعی سرسخت برای رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) علیه بود.
پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) بارها به خانه‌ی وی رفته، به استراحت پرداختند و نسبت به او احترام فوق العاده زیادی معمول داشتند. (2)
فاطمه بنت اسد، تنها زنی است كه فرزند خود را در خانه‌ی كعبه، به دنیا آورد. چون آثار وضع حمل در او پدیدار شد، به مسجدالحرام و نزدیك كعبه آمد و به خدای خود گفت:
«پروردگارا! من به تو و پیامبرانی كه از سوی تو آمده‌اند، و به كتاب‌های آسمانی و به گفتار جدّم، ابراهیم خلیل، ایمان دارم.
خداوندا! به حق آن كسی كه این خانه را بنا كرده و به حق نوزادی كه در رحم من است، این زایمان را برای من آسان كن.»
بعد از این زمزمه، دیوار كعبه شكافته شد، فاطمه به درون كعبه رفت (3) و در آن مكان مقدس، علی (علیه السلام) پا به جهان هستی گذارد و تا سه روز در آن جا از غذاها و میوه‌های بهشتی تناول كرد؛ دیگربار، همان دیوار راهی برای خروج فاطمه و فرزندش شد. (4)
فاطمه دختر اسد، اوّلین زنی بود كه با پای پیاده، از مكه به مدینه هجرت كرد (5) و هجرت او، افتخار دیگری در كنار سایر افتخارات اوست.
وقتی كه خبر رحلت آن بانوی نمونه، به پیغمبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) علیه رسید، فرمودند: «امروز من مادرم را از دست دادم.» (6)سپس دستور دادند تا بانوان بدن او را غسل دهند. آن گاه یكی از پیراهن‌های خود را فرستادند تا با آن بدن فاطمه را كفن كنند. بعد، در مراسم تشیع شركت كرده، تابوت را بر دوش گرفتند تا به بقیع رسیدند. در كندن قبر نیز شركت كرده و برای تبرك، در آن خوابیدند. سپس مراسم نماز، تدفین و تلقین فاطمه را برگزار و در حقش دعا كردند. در آخر، با دست مباركشان، خاك در قبر ریختند و فرمودند: «پروردگارا! من او را به تو می‌سپارم!!»(7)
عمار یاسر علت این كار را از رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) علیه پرسید، فرمودند: «انّها كانَتْ امّی، ذذا كانتُ لتجیع صِبیاتها و تشبَعُنی، و تشعئُهم و تدهنُنی، و كانتْ أمْی» (8)
به راستی فاطمه، مادر من بود؛ زیرا كودكان خود را گرسنه می‌گذاشت و مرا سیر می‌كرد، آنان را گردآلود می‌گذاشت و مرا شستشو می‌داد. آری، واقعاً فاطمه مادر من بود!
«انّه لم یكُن بعدَ ابی طالب ابرُّبی منها... .» (9)
به درستی كه هیچ كس بعد از ابوطالب، مانند فاطمه، به من نیكی نكرد.
پی‌نوشت‌ها:
1. ریاحین الشریعه، ج3، ص 6.
2. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج1، ص 14.
3. بحارالانوار، ج35، ص 8.
4. زندگانی حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام)، ج1، ص 28.
5. اصول كافی، ج1، ص 453.
6. اصول كافی، ج1، ص 453.
7. زندگانی حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام)، ج1، ص 19، به نقل از اصول كافی.
8. تاریخ یعقوبی، ج2، ص14.
9. شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج1، ص 14.
شیرازی، علی؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبلیغات اسلامی)، چاپ هشتم.
