معرفی فلفل دلمه‌ای و خواص درمانی آن

نام علمی:

Capsicum Annuum L.، نام فرانسه Poivre de Guinee و نام انگلیسی آن Paprika می‌باشد.

تیره گیاه:

سیب زمینی Solanaceae

نوع گیاه:

بوته

مشخصات ظاهری:

گیاهی است یک ساله به ارتفاع حدود یک متر با برگ‌هایی سبز، بیضی شکل و نوک‌تیز و گل‌های آن سفید رنگ و منفرد یعنی از محل اتصال دم گل به ساقه فقط یک گل خارج می‌شود. میوه‌اش (فلفل دلمه‌ای) سته با غلافی گوشتی که نسبتاً بزرگ می‌شود و رنگ نارس آن سبز ولی پس از رسیدن کامل به رنگ‌های زرد، نارنجی، قرمز و قهوه‌ای در می‌آید. در وسط میوه محوری اسفنجی، گوشتی و سفید است که تخم‌های میوه در اطراف آن محور قرار گرفته است. در مناطق معتدله و سرد معمولاً شیرین تر و تندی آن کم است.

طبیعت:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم و خشک است.

رویش جغرافیایی:

در اغلب کشورها و ایران به صورت پرورشی کاشته می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در فلفل دلمه‌ای:

کارتنوئیدها، ساپونین‌ها، فلاونوئیدها، اسانس معطر، کالری، چربی تام، پروتئین، کربوهیدرات، قند، فیبر غذایی، سدیم، پتاسیم، کلسیم، فسفر، آهن، مس، منیزیم، منگنز، فولاد، نیاسین، ویتامین C و ویتامین B6 در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

میوه (فلفل دلمه‌ای)

نحوه مصرف:

به طور خام با سالاد و یا پخته شده به صورت‌های مختلف مصرف می‌شود.

خواص درمانی:

ضد تهوع و آرام کننده، تسریع کننده جریان خون در دیواره معده و کاهنده کلسترول، بازکننده عروق و پیشگیری کننده از حوادث قلبی عروقی می‌باشد. در ضمن برای نفخ شکم، و یار، واریس پا، سوء هاضمه، آسم و ضعف عمومی بدن نیز مفید است. در استعمال خارجی به صورت ضماد تحلیل برنده ورم‌های روماتیسمی و ورم‌های حاصله از سرمازدگی و رطوبت‌زدگی می‌باشد.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.