حال این سؤال مطرح می شود که چگونه می توانید از زندگی کردن بیست و چهار ساعته در اتاق خواب نوزاد خلاص شوید؟ شما هم کار و زندگی دارید و مسئولیتهایی بر روی دوش تان است که باید به آنها رسیدگی کنید.
حتماً دوست دارید نیازهای فرزندتان را به خوبی برآورده سازید اما باید به این اطمینان برسید این تنها کاری نیست که بایستی انجام دهید.
اکثر افراد با شنیدن واژه های «مدیریت زمان» دچار نوعی ترس و تنفر شده و خود را عقب می کشند. در این راه از سوی افراد آگاه به این کار با سیلی از راهنمایی ها مواجه می شوید اما به نظر می رسد این افراد فراموش کرده اند که گرداننده اصلی این نمایش فرزندتان است و شما نقش خاصی در آن ندارید.
نکته اصلی آن است که فکر نکنید باید از لحظه به لحظه روز خود استفاده کنید. بعضی از روزها وقت بیشتری در اختیار دارید. بعضی از روزها تنها می توانید یک کار موجود در فهرست را انجام دهید و روزهایی هم وجود دارد که فرزندتان در همان ساعاتی که معمولاً برای او برنامه ریزی کرده و به آن عادت کرده است دوست ندارد تغذیه شود یا چرت بزند. در صورت بروز چنین شرایطی شما مرتکب هیچ اشتباهی نشده و مدیریت زمانی تان بد نبوده است، بلکه زندگی این گونه است که اتفاقاتی غیر منتظره در آن رخ می دهد.
فرزند شما موجودی است که به طور غریزی صبر و طاقت ندارد و هیچ چیز از خویشتن داری نمی داند. او دوست دارد هر آنچه می خواهد در همان لحظه برایش فراهم شود.
با تنظیم یک برنامه روزانه به کودک خود می آموزید که زمانی چیزی را بخواهد که می توانید در اختیار او قرار دهید.
الکه (Elke) مادری سی ساله و خانه دار از ویرجینیا است که برنامه روزانه پسر شیرخوارش را این گونه شرح می دهد: «پسرم حدود ساعت 6 صبح از خواب بیدار شده، صبحانه می خورد، لباسش را عوض می کنم، بازی می کند، حدود ساعت 9 یا 10 صبح یا هر وقت که خسته شود چرت کوتاهی می زند. حدود ساعت 12 ناهار می خورد و دوباره به بازی مشغول می شود. حدود ساعت 2 یا 3 (مجدداً هر زمان که احساس خستگی کرد) چرت دیگری می زند. 6 بعدازظهر شام خورده و سپس حمام می کند و ساعت 7 بعدازظهر برای خواب شبانه آماده می شود».
آیا این بدان معنا است که برنامه روزانه الکه هرگز تغییر نمی کند؟ اگر مهمان داشته باشند چه اتفاقی می افتد؟ اگر به دیدار دوستان و آشنایان بروند چه می شود؟ اگر به رستوران رفته یا به مهمانی بروند چه؟ و یا در طول تعطیلات چه اتفاقی رخ می دهد؟ توصیه الکه آن است که «ما خود را با این شرایط وفق می دهیم» چنین شرایطی همیشه وجود دارد. اگر هر زمان که پیشامدی رخ داد دچار استرس شوید، فرزندتان نیز دچار این مشکل خواهد شد و این خود موجب انحراف از برنامه روزانه شده بطوریکه مقابله با آن بسیار سخت تر خواهد شد.
نحوه برنامه ریزی برای فرزند شیرخوار خود
بنابراین اجازه دهید با برنامه ریزی زمان خواب شروع کنیم. حدود نیم ساعت قبل از اینکه امید داشته باشید بتوانید فرزند خود را بخوابانید زمان بازی را تمام کرده و از تن صدای ملایم تری استفاده کنید، اگر می توانید تعداد یا نور لامپ ها را کم کنید. بدین ترتیب کودک می آموزد که کم شدن نور با خواب ارتباط دارد. لباس های او را درآورده و آماده حمام کردنش شوید. در صورتی که می توانید از یک لامپ کم نور در حمام استفاده کنید تا شرایط القاء خواب در او حفظ شود. برنامه را پیچیده نکنید، می توانید موسیقی آرام بخشی را پخش کرده یا از یک جعبه موسیقی در زمان خواب استفاده کنید. از گرم بودم ملحفه های تخت و پتوی او اطمینان حاصل کنید.زمان خواب معمولاً اولین چیزی است که شاید بهتر باشد به خاطر خودتان هم شده آن را تنظیم کنید. شب که فرا می رسد به رختخواب رفته و می خوابیم. نوزاد هنگام خواب آلودگی گریه می کند. اگر نتواند به خواب برود گریه او شدیدتر می شود. بنابراین بهتر است کارهایی را انجام دهید تا خواب فرزندتان را آسان تر سازید.
سایر امور معمول کودک مانند تغذیه اگر مطابق با برنامه نیز پیش نروند قابل چشم پوشی هستندسایر امور معمول کودک مانند تغذیه اگر مطابق با برنامه نیز پیش نروند قابل چشم پوشی هستند. درست است که یک کودک گرسنه شاد و راضی نخواهد بود و درست است که شاید نسبت به اولین فشارهای گرسنگی مشکلی نداشته باشد اما شروع به بی قراری کرده تا شما را متوجه سازد که معده او خالی است و نیاز به تغذیه و توجه دارد. تغذیه کودک آسان تر از خواباندنش است زیرا تغذیه تماماً با شما است.
در کتاب «'On Becoming Babywise» اثر گری ازو (Gary Ezzo) و دکتر رابرت بوکنام (Robert Bucknam) آمده است که بهتر است زمان تغذیه را همزمان با زمان های چرت فرزندتان قرار دهید. برای دو هفته نخست سعی کنید بجای دستورالعمل متداول دو تا سه ساعته، تغذیه او را طولانی تر ساخته و اجازه دهید فرزندتان سیرتر شود. او را تغذیه کرده سپس بر روی زمین بگذارید بدین ترتیب زمانی که او را پس از تغذیه شبانه درون تخت خود قرار می دهید این الگو را به یاد خواهد آورد و احتمال بیشتری می رود که به خواب رفته و دوره های طولانی تری در خواب بسر ببرد حتی ممکن است تمام طول شب را بخوابد.
اهمیت دارد که به شیرخوار اجازه دهید سرنخ ها و علائمی از آنچه نیاز دارد و برای آن آماده است را به شما نشان دهد. الکه در ادامه می افزاید: «در مابین وعده های صبحانه، ناهار و شام او را با شیشه تغذیه می کنم. توجه بسیاری به نشانه های حاکی از گرسنگی و زمان خواب فرزندمان نشان می دهیم و خوشبختانه در مورد فرزندمان کارها معمولاً در زمان های مورد نظر روزانه پیش می روند».
شاید در دو ماه اول اجرای برنامه روزانه، لازم باشد که انعطاف پذیری بسیاری نسبت به فرزندتان از خود نشان دهید. دنیا مکان جدیدی برای او است و از همه طرف تحت تأثیر این تجربیات جدید قرار می گیرد. فرزندتان به شما نیاز دارد تا او را راهنمایی کنید اما در این امر خیلی سختگیرانه عمل نکنید تا بدین ترتیب استرس بیشتری به خود و فرزندتان وارد نشود.
در واقع اطمینان یابید زمانی که بر روی امور مهم و بزرگی مانند زمان خواب شبانه، چرت روزانه و تغذیه کار می کنید، زمانی را برای بازی با فرزندتان کنار بگذارید تا مغز او بتواند رشد و تکامل پیدا کند و نحوه ارتباط با دنیای پیرامون خود را بیاموزد.
میگان (Meaghan) دانشجوی 22 ساله پرستاری توصیه می کند والدین یاد بگیرند که خود را با جریان زندگی همراه سازند. «ما با آن همراه می شویم، روزهایی وجود دارد که باید به جایی برویم و کودک نمی تواند چرت روزانه خود را داشته باشد یا تا دیر وقت بیرون هستیم و او درون اتومبیل یا کالسکه به خواب می رود اما اینها مشکلات خاصی نیستند. روز بعد او دوباره طبق برنامه از پیش تعیین شده عمل خواهد کرد». نکته ای که در مورد برنامه روزانه وجود دارد آن است که فعالیتهای مشابه را همزمان تنظیم کنید اما اگر شرایط به گونه ای دیگر رقم خورد نباید نگران شوید. فردا نیز روز دیگری است.
نوشته نانسی داسیلوا (Nancy Da Silva)
سلب مسئولیت: اطلاعات موجود در این برنامه یا مقاله با کمک از کارشناسان و اطلاعات موجود در اینترنت بدست آمده است. داده های موجود در این مقاله ممکن است با داده های مربوط به کودک شما مطابقت نداشته باشد. اکیداً توصیه می شود رهنمودها و توصیه های موجود در این برنامه را بدون مشورت با پزشک خود اعمال نکنید.
منبع: اپلیکیشن ردیاب کودک (Baby Tracker)
.jpg)
