روزي بر آن شمع چو پروانه بسوزم

روزي بر آن شمع چو پروانه بسوزم شاعر : اوحدي مراغه اي در خويش زنم آتش و مردانه بسوزم روزي بر آن شمع چو پروانه بسوزم با خويش در آميزم و بيگانه بسوزم چون با من بيگانه غمش را سر خويشست بر خويش دل عاقل و ديوانه بسوزم ديوانه شوم، سر به خرابات برآرم هم رخت براندازم و هم خانه بسوزم گر آتش اندوه برين آب بماند در مي‌فگنم آتش و پيمانه بسوزم در وصل دلم را نه به پيمانه دهد مي من چند درين گلخن ويرانه بسوزم؟ ياران همه در گلشن وصلند به شادي هم دام...