ندانم تا چه کارم اوفتادست ندانم تا چه کارم اوفتادستشاعر : عطار که جاني بي قرارم اوفتادستندانم تا چه کارم اوفتادستبه يک ساعت هزارم اوفتادستچنان کاري که آن کس را نيفتادهمان در روزگارم اوفتادستهمان آتش که در حلاج افتادخلل در اختيارم اوفتادستدلم را اختياري مينبينمشماري بيشمارم اوفتادستمگر با حلقههاي زلف معشوقدلي پر انتظارم اوفتادستمگر در عشق او ناديده رويشنصيب از وي خمارم اوفتادستشبي بوي مي او ناشنودهسر خود در کنارم اوفتادستهزاران شب چو شمعي غرقه در اشکمصيبتهاي زارم اوفتادستهزاران روز بس تنها و بي کسکه چشمي اشکبارم اوفتادستاگر تر دامن افتادم عجب نيستنظر بر کار و بارم اوفتادستکجا مردي است در عالم که او راکه تا او هست کارم اوفتادستنيفتاد آنچه از عطار افتاد