دوش، چون گردون کنار خويش پر خون يافتم

دوش، چون گردون کنار خويش پر خون يافتم شاعر : عطار مرکز دل از محيط چرخ بيرون يافتم دوش، چون گردون کنار خويش پر خون يافتم سفت هر گوهر که در درياي گردون يافتم ديده‌ي اخترشمار من ز تيزي نظر گرم مي‌تازد از آتش غرقه در خون يافتم مردم چشمم که شبرنگش طبق مي‌آورد زانکه يک شبرنگ را پنجاه گلگون يافتم گر طبق آورد شبرنگش بقا باد اشک را زانکه چون دريا کنار از در مکنون يافتم نيز دريا را کنار خشک نتوان يافتن کژ شمردن اشک خود افزون در افزون يافتم چون...