چونک آن بدبخت آخر از قضا

چونک آن بدبخت آخر از قضا شاعر : عطار ناگهان آن زخم زد بر مرتضا چونک آن بدبخت آخر از قضا مرتضا گفتا که خون ريزم کجاست مرتضي را شربتي کردند راست زانک او خواهد بدن هم ره مرا شربت او را ده نخست آنگه مرا حيدر اينجا خواهدم کشتن به زهر شربتش بردند او گفت اينت قهر گر بخوردي شربتم اين نابکار مرتضا گفتا به حق کردگار پيش حق در جنت المأوي قدم من همي ننهادمي بي او به هم مرتضي بي او نمي‌شد در بهشت مرتضا را چون بکشت آن مرد زشت با چو صديقيش...