چون اياز از چشم بد رنجور شد

چون اياز از چشم بد رنجور شد شاعر : عطار عافيت از چشم سلطان دور شد چون اياز از چشم بد رنجور شد در بلا و رنج و بيماري فتاد ناتوان بر بستر زاري فتاد خادمي را خواند شاه حق شناي چون خبر آمد به محمود از اياس پس بدو گوي اي ز شه افتاده باز گفت مي‌رو تا به نزديک اياز کز غم رنج تو رنجورم ز تو دور از روي تو زان دورم ز تو تا تو رنجوري ندانم يا منم تا که رنجوري تو فکرت مي‌کنم جان مشتاقم بدو نزديک و بس گر تنم دور اوفتاد از هم نفس نيستم غايب...